87 / 436
De
Forma~
Art.
l.
73
nabile. Sicut ergo figura est , qu:x: ex·
tensionem illam vagam restringit ad
certos limites,
&
terminationis mo–
dum; ita forma est , qua: rationem
essendi ex se
indefinitam ,
restrin–
gir ad certum essendi modum ; cons·
t ituitque rem aétualem entis speciem,
&
ab ali is dislinél:am: U nde ,
quia
Deus non
st aliquo modo detcrmi–
nato, sed est ipsum
eue
subsistens in–
.finitu rn, comprehendens ,
&
superex–
cedens o.mnes essendi modgs
; ratio
f ormce
proprie non competit essentire
divin.l!;
&
ideo omnia, qua: expri–
munt fo rmam aliquam, id est, deter–
minatum essendi modum ' non tam
ptoprie tribuuntur Deo , quam, qua:
rationem essendi puram,
&
illimita–
tam significant. U nde , ut dicit
S.
Thomas
I.
p. q,
13.
art.
11.
nomen
Deo magis proprium est
Ent
,
seu,
Quid
ut
;
quia ,
inquit ,
non tignifi-
.
c~t
formam aliquam
(
id est , deter–
minatam,
&
limitatam essendi ratio–
nem)
red iptum
esse.
A
t vero , quia
creterre res sunt quzdam derivationes,
&
participationes illius essendi Ocea–
n i quz non capiunt
totam essendi
rationem, sed solum aliquem ejus mo·
dum , idcirco essentia czterorum en–
tium, vel est forma, vel certe com–
posita ex materia, quz est quid in–
differens ,
&
potentiale,
&
ex for–
lJI!
determinante illam materiam ad
certam essendi rationem. ltaque for–
ma comunissime sumpta est , quz
dat certum essendi modu m , seu,
-
de~erminat
essentiam
ad
aliquam
entis speciem'. Et hoc sonat ipsum
for.mce
nomen :
Namformari
est de–
terminari ad cercum perfeétionis mo–
durn. Dicitur
a
Grzcis
~nv
..
sxe'°'
id
est ,
perfeffio
,
eo quod
perfeétio
sit per formam , sicut capacitas pei:-
Tom. Il.
feétionis est per materiam. Vocatur
etiam
AfJus,
eo quoq rem constitua t
in rationem tal is entis aétu, quamv is
nomen
Aé'lus
sit cornmun ius,
&
illi–
mitatius , qui m nomen
Formce.
Vo–
catur quoque
Speciet,
quia rem cons–
tituit in s'ua specie ;
&
ab Aristotele,
Pulcrum ac Divinum
,
quia est
par–
ticipatio divina: aétualítatis ,
&
per–
feél:ionis.
Díviditur autem fo rma , prirñb
i11
extrinsecam
,
&
it11 rinHcam
:
Ex–
trinseca est
cujut imitatione
ret de–
terminatur ad tuum, e.tsendi modum.
Ut domus cum varíe construi possit,
ad certum modum construél:íonís de–
terminatur
a
forma existente in mente
artifkis , quam imitatur. H a:c fo rma
extrínseca dícitur
Idea,
de qua infri
agetur disp.
2.
qu~st.
3.
art.
2.
:F orma
intrínseca est '
qute aeterminat rem
ad tuum etsendi modum
,
non nuda
imitatioRe
,
sed
proprice
entitati1
commurticatione.
Ut an ima rationa lis,
constituit hominem in racione homi–
nis communicatione suí,
&
ut
pri nci~
pium ingrediens ej us essentiam
Secundo: Forma intrínseca dividi–
tur in
1ub1i1tentem,
&
informantem:
Subsistens est,
qu12
potest sola su1ti–
nere tuum eue
'
&
existere absque
subjeéti recipientis commercio; Ejus·
modi sunt Angeli quorum essentia est
forma ' quia est aaus determinatus
ad
certum essendi modum , sed
forma
subsistens,quia per se existit sine ullG
subjeéti consortio. Forma vero infor–
maos est ,
quie ert perfeélio
alicujut.
subjeéli, cum quo sustinet .unu-m
esse
commune".
Ut scientia inha:rendo·ani–
mz, tanquam suo subjeél:o simul cum
ea constituir ens doétum :
&
anima
equi junéta suo cor pori constit u,i t ens,
quod est equus : Anima bum·ana de
K