1000000220

82 / 436

68 Physict2 prima pars. Disp. I. Qu;est. II.
solut;e concedítur ' quidquid non im- qu idem e& ídem dicendum de aliis)
plicat contradiétionem : quod vero cum horno sit per animam rat ionalem,
contradiétionem implicat, babetnr ut negatio anim<e rat ionalis, est negario
impossibile, et!am clivinitus, seu d~ hominis: Unde, cum t01litur anima
potentía absoluta. U nde contradiélio rationalis , non fit , sed magis destrui–
statuitur a Philosophis, & Theolo- tur horno. His ita constitutis.
gis, ut regula impossibilitatis rerum
respeétu divina:: omnipotentí;e.
Hujus vero rationem (ut rem s<epe
repete ndam semel stabiliamus) pro–
fu ndissimam a Efert S. Thomas 1. p. q.
z5. art. 3. Quia., ct1m Deus contin ~at
in se totam essendi plenitudinem, po–
test profundere ex se omne eue; Proin·
deque, illud solt1m repugnat D ivina:
omnipotenti<e, quod repugnat eue;
Id vero solúm repugnat eue, quod
importat simul eue, & non eue., in
· quo sita est ratio contradiélionis. En
verba S. D oéloris : Unicuique poten·
ti ce aflivll! correrpondet possi bile , Ú–
cundam rationem illiu.r afJu s, in quo
fundatur ta/is potentia afliva : sicut
potentia calefa füva 1·efertur , ut ad
pr9prium objeé'fum , ad omne calefac–
tibile. Esse autem D ivinum , super
quod ratio Divin<e potentite funda–
tur, est esse -i11finitum, non Jimitatum
ad aliquod g enus entis , sed prteha–
b.ens in se t otius esse perfeélionem : un–
de quidquid habe1 , aut potest habere
rationem entis, continett1r J·ub poui–
bi"libus ab1oluti1 , respeé'fu quorum
Deus dicitur omnipótens : N ihil au–
tem opponitur ratiorii entis, niú non
ens : Hoc igitur repttgnat rationi pos–
sibi/Íf absoluri quod subditur (Di-pi–
nte omnipotentite) quod implicat in se
esse éB non esse simul , seu contra–
diél ionem.' Sic fieri nequit, et iam di–
vinitus , ut, qu;,e fa él a sunt, infatla red–
da nt ur;quod quis vívat sine \!ita; quod
d etu r trian.gulum sine angulis ; qu od
sit homo sine an.iu1a xationí\li1 &e, Si-
CONCLUSIO.
Videtur, fieri non poue, etiarn de
potentia D ei absoluta, ut materia exis–
tat sine forma. Ita tenet S. Thomas
quodlib. 3. art. 1. Quod, inquit, a/i–
qaid sit , & non sit a Deo fieri non
potert, nequ~ aliquid involveru contra–
di&ionem, & hujurmodi eJI rnateriam
eue sine forma. Idem habet 1. ·p. q.
66. art. r. aliisque in locis.
Probatur C onclu sio rat ione S. Tho–
m;,e .'· p. qua>st. 66. art. J. In tan–
tum aliquid existir, in quantum est
ens aélu. ; ens enim dicitur a-b esse,
seu existere ; .& ideo, quod exrstit
aau , est ens aélu ; sed implicar con–
tradiélionem, ut materia sit ens aélu
sine forma ; form1:1 en im est aélus
entis' materia vero potentia: ergo im–
plicat, materiam existere sine forma,
Confirmatur primo: Existentia est
sistentia rei extra causas, & nihilum;
seq implicat ' ma teriam sine forma
sisti extra causas, & nihilum: ergo &
exi:;tere sine forma . Major est notio
existcntia:: Minor constat: tum ex ip–
sis terminis ; nam forma est causa
respeélu materia:, dans ipsi eue : er–
go implicat , materiam omni frn-fna
destitutam , esse extra causas. Tum
quia , in tantum mate ria extra cau–
sas sistitu r ' in quantt1m in ratione en–
t ís constitui tur; sec1 constitunu·r in
rar ione entis per formam: ergo ea–
us. extra nihilum sistitur, quate-.
s fonna pe.rfidtijr. ·
Se-