177 / 436
De Causa Fina!i.
Art.
II.
x
63
d~m
moclo
tn1iler11
in
illa
, nego :
di·
ver
Jo
mod11,
concedo :
Et
concessa mi–
nore, disting•10 conseq. Bonum,
&
m:i–
lum pe rrín cn t ad eandem potentíam,
eoJem
modo
,
neg.o :
d1vulimo'l~,
con·
ced0. Voluntas íta c¡ ue respi cic bonum,
&
mal um ; sed bu:i nm , appt!-tendo,
&
uc Anem; mal 11 m 11 eró, fugiendo:
sicut iucelledus res picit verum ,
&
falsum ;
v,~ru m
assentit::ndo
1
falsurn
.d
issem1endo.
ln ~td b is ;
Potencia libera fertur ad
oppo>lla ,
eti.i m prosequendo ; ese
eni n:i
versatilis ,
&
indiffcrens
ad,
utru'Tllibet
¡
sed vol4ntas ese poten–
cia libera : ergo debet ferri
po.~se
ad,
opposíta , etíam prosequendo , scili–
cet ad bonum'
&
malum.
Res p. cum
D.
Thoma ibiJem, dis.–
ti nguo majorem : Potencia libera
fer–
tur ad opposita eciarn prosequendo,
qufttenur
itlol
oppoiita
pouunt subi–
re·
rat1'onem
formalem objefJi
taliJ""
potentiie,
concedo:
tilia
modo
i
nego,
Nul11 enim potencia fertur extra suum
objeél:um; objeél:um autem voluntatis.
es~
bonum: unde in ttlntu1n voluntas.
potesc ferri ad opposira, in quantum
in . ill1s aliqua boni ratio appu:hendi
potest. Ut voluncas. ferri potest ad
amorem ,
&
odium; ad loqu;!ndum
1
&
tacendum, &c. in quantum in utro–
que pot est repeciri aliq:.ia ratio boni,
ve.ri, vel apparentis. Ca:cert'im
ad
malum sub ratione mali forri nequit
aél:u prosecutionis , quia sub
appeti~
bilis ratione
non
continetur,
Urgebis : Eti1m aliqua volunta!l
ferrl
potest ad
·¡d ,
in quod nulla bo–
ni
ratiQ apparere p0test : ergo nulla
solutio. Probatu( anteceden&: ln
non
eue
nulla bóni ratio appart\re potest;
:;ed voluntas
v.g.
damnatorum,
ap–
petit
non esse;
ergo
1
&c.
Res.p, Nego subsumptum.
Ad
pro–
bationem, distinguo majorem:
fa
non
eue
ntllla potest
appar~re
boni ratio,
quatenus est
,
destru&ivum natura!,
concedo :
ut
eJt
termina.rivum
pom.e._
ncgo. Nam in s.umma mis.ería, exclu–
sa
o.mni spe boni ' aliquatent\s
bonu~
videtur
~
quod finit miseriam. Dam–
nati aucem non vident aliam viam
evadendi summam miseriam, nisi
pro–
priam destruél:ionem ;
&
ideo appe–
cunt proprium
non
eue,
ut est teraú–
nativum sua: miseria:: Sicut etiam. vi–
de:nus, animl.iltia summis malis op–
pressa, mortem sibi inferre
t
ut finiant
miserias vit;t:: Licet enim mors in se
mala
~it,
bona tamen videtur
jn
quan–
tlim finit miseriam. Solutio est
D.
Tho–
m;,e
in supplem.
q_.
98.
arr.
3.
Insta.bis: D iabolus appetit pecca·
tum eciam ut m<J,lum: ergo malum
ut
ma!Utl\
appeti potest. Probatur an–
tecedens: Diabolus appetit peccatum,
Ut est injucia
O~i
; sed, pe<;catum,·
ut injuria D ei est. m1lum: ergo.
•
Resp. Nego antececlw:;. Ad pro–
bationem, distincru.I) majorem : Dia–
bolus appetit peccatu::n ut ese injuria
Dei,
prcecise
,
nego ;
ut ex
i/J~
inju–
ria redu11J.1t aliqaa quari vin:licatio,
concedo. D ia bolus enim odio haber
Di!llm, ut pro .ecvus reus justum ju–
dicem: unde procurat p:ccaca, quasi ·
ad v1ndiél:,1m sumenJ;im de
inimico:
lnfure
aut~-m
inju riam inim.ico ,
&
vindiéla
~
est aliquod bonum salrem
apparens,
Obj.
2.
In
eo differl' qui peccat eir
cerca malitia ab eo qui peccat
eit
in-·
firmitate,
~uod
primos vult
p~ccaturn
Ut
mafum morale; alter Vero Ut bonum
sensibile: ergo qui ex; certa malitia.
peccat, malum
Ut
malurn intendit:
Resp. Distinguo ancecedens: Qui
X
z
pee-