1000000220

Physicce pfima

pars. Disp.

II.

Qurest.

dúm rem mala sunt,

certissima quantum est arpetibile; .sed

solum

peccatoris pernicies; auamen

malis bonum est appe1 ib1\e: ergo salum

homin ibus apperuntur

bona , ín bonum habet rationern finis. Majar

quant um deleétant: UnC:' Psalrn. ro. · patet

Finis enim est, quem .agens

dicitur :

Qui dil;g it iniquitatem,

odit

appcllt ,

cujus gratia operatur.

anima rn suam

;

quia , scilicet , sibi M inar praba tur: Appetims est in–

procurat verum m¡¡lum, aliqua tarnen clinatio reí ad

id,

quod canveniens

boni apparentia, scil1dt, voluptate, t-st ; sed solum bonum conveniens

fucatum, similis stulto, ,:¡u i bibens est appet itui: erg,1 solurn bonum est

venenum melle perfusurn, ínter

ap -

a ppet íbile. Probatur rninor: Turn ex

parentcm dulcedine{TI, veram sibi per- ipsa not io ne boni, est enim,

Id, quod

. niciem procurat. Hoc pra::notato:

est convenien.r appe1itui;

·e contra

PRIMA

CONCLUSlO.

Solum bonum verum

·ve/ apparen.r,

habére potest rationem Jini.r; riu.rqudm

vero

rnalum

sub

ra1

iorie maii.

Co:'.dusio , quatenús d icit bonum,

et iam .apparens, posse habere ratio–

nem \fin is, a dmittítur ab -0mnibus,

constar : Cum ením voluntas feratur

jn bonum .si bi ab inte!leétu proposi ·

tum., fieri potest , u

intelleétus er

rans

:id

bonuni. judicet quod in se

malum •est ¡ atque ita

lax illa boni

apparentia voJuntatem movea't.

vero, quatenus asserit , solum

bonum' nusquam vero malurn ut ma

lum,

.posse habere rat onem fin is, est

in pr:rnis S. D ionysii , qui cap..

de D ívin. N um. dic1t :

Nemin fm in

iendtmdo malum ·operari:

1<;t

eriam Ar is·

tme!Js, qui

bthic. ·cap.

I .

deffinit

bonum :

Quod -0rnnia appetunt_;

ma–

lurn vero :

Quod omnia fugiunt:

Est

d_emum

D .

Thoma:, qui pluribus ra–

tjontbus demons1rat, omne

gens age–

re propter .bonum ,

contr_

·G

nt.

cap.

3 .

qua:st.

:art.

spe–

cialit~r

probat,

'\~ot uotarem

:solum

bonum posse tendere.

i:'roharnr aurero ra:tione .:

tan–

tum

aliqu·id habet

:rationem

finis,

veró malum,

Id,.

quod

e.rt

di.rcorive–

nien.r.

Túrn etiam , quia,

arguit

Thomas

1. 2 .

qu<l!st.

art.

Corp. Simile non est conveniens ni–

:si :.imili ; .sed ornne eos quatenus ta:–

le , est bonurn

ergo mhil potest es–

.se conveniens alic ui enti, nisi sub

ratione boni. Turn demurn e:xperien–

tia ; qua videmus , -omnia inclinari

ad id, q uod si :>i bonurn est, aut sal–

tern bonum videtur ; ea vero' qu<e

mala .su nt , aut videntur, fugere,

abborrere.

C onfirmatur : ..Finis est, cujus gra–

tia altqmd

fit ;

sed gratia rnali ,

· malum est, nihil

fü :

ergo rnalum

qua tenus malum non potest esse finis.

Proba r·ur minor : Siquidern malu m,

ut malum non est gratum ; sed noci–

vum, in.gratum,

abominabile: •Un–

<le

deffinitur malurn,

quod omnia

fugiunt:

e rgo caret .graria, qua pos–

.sir

excitare .ad altquid fac iendum.

Obj. Eadem est potentia opposito–

rurn ; sed bonurn,

malum sunt

opposita : e,rg<J pertjnent .ad eandem,

potentia m: atqui vobntas fertur ad

b onum

ut .ad nnem: ergo .etiam

po·.

test ferri ad malum.

Resp.

1'.:Urn

Thoma

qu::est.

árt.

distinguo majo rem:

Ea–

·dem

ese _potencia o,ppositorurn.,

eo-

.Jrnt