1000000220

174 / 436

Physica!.prima pars. Disp.. II. Qurest. V.
PRIMA CONCLUSIO.
de formarn materi;e daret, sicque ef–
feél:u¡ non sequeretur : ergo vera, &
real1s causa est. Quamobrem qu;eren–
Caura finalir reíle ddfinitur ,
jur grati/i. aliquid /it.
CU· ti, propter quid aliquid fiat, ut prop·
ter quid Alexander pugn vi t contra
Darium? Finalem causam assigna–
mus, ut dominaretur ; tumque veram,
ac realem cattsam nos assignasse, cen.
se mus.
H;ec deffinitio communis est & op–
tima: Nam ass1gnat proprium charac–
terem caus;e finalis , quo dis.tinguitur
ab aliis: causis. Cum enim efficiens
sit' a qua ioc1pit motus-; materia–
l is , ex qua aliquid fit ; formalis,
qu i aliquid 6t ; finalis est , qu<E
alliclt agens ad agendum, ac proin–
de cujus gratia agens agit. Solum ad .
vercendum est gratiam in pr<Esenti
dupliciter sumi:Primo, objeéhve, pro
gratiosicate , ut ita dicam , & ama–
bilicate: sic sumicur in his Prophe–
ta! verbis: Dijfusa ert gratia in la–
biis tuis, id est , gratlosiras eloquií.
Secundo, gratia sumicur <i ~ asi forma–
liter , pro amore , & propensione ad
rem gratam: quo sensu diKisse vid.:tur
Angelus Maria: : lnvcnirti gratiam
apud Dettrn : id est, amorem, & di -
1 leélionem , qua te pra; ca!teris elegit.
ln utroque seosu sumitur grntia Ítn
przdiél:a deffiniti0ne : nam finis pee
suam bonicatem & gratiositatem ex–
citar ad i amorem : & per 1llum
amNem alía. Sic amamus Deum
' propter ejus bonicarem; & postéa qu;e
pladta suqt. ei' facimus proptec ejus
-amorem. .:.•11
SECUNDA C0NCLUSIO.
•Finir ie~t 'vera, B realir caura.
Probatu1'.: Causá r.ealis est , qu:e
reipsa influitl ih eff~ um; atqui finis
reipsa infloit in effeél:um -; reipsil enim
mover agcns ad a.g~ntium f illud eK–
citando' & alliciendo: unde' eo su–
blato
1
agens non ageret 1 nec proiq-
Obj. Causa est principium inRuens:
atqui 6nis non est principium, sed
potius terminus ultimus : ergo non
est causa.
Re p. Distinguo minorem : Finis
non est principium, sed potius ter–
min us , in exei:utione , concedo : irs
intentÍOn!, nego. Quamvis enim 6-
nis obtentus sir terminus , & ulcima
quies aél:ionis; atramen ur intentus,
est primum principium excitaos ad
agendum.
lnsrabis : Quod non est, non cau–
sat ; sed finis s;epe non est anee aél:io·
nern ; ut saniras, qu;e est fin is ;egro–
ti non est ante usum remed io rum:
ergo non potest ceal1ter ca.usare. "
Res p. Distinguo minorem . : Finis
ante. aélionem non est , .in re , conce–
do: in appr~hensione , nego. Pcopriuat
autem finis est ut causet apprehensus;
ur saniras apprehensa mover, & eKd–
tar zgrotum ad qu~reoda. remediah
Dividitur aurem finis : Primo in fi.
nem, cu;ur gratiá, speci;¡litcr dic–
tum, & finem cuí : F inis cujur gra..
tid , est bonum quod volumus. Fínis
cui , est persona, cui tale booum vo–
lum11s. Uc durn patee laborat,ad ditan·
dum filium, diviti<e sunt finis cujut
gratiá pater laborar ; & filius ese fi·
nis cui patet laborat.
Dividitur 2. in finem ultimum, &
intermedium. Finis trltimus esr, prop–
tec quem cetera vol¡¡m¡¡s 1 ipsum ve·
tO.