172 / 416
Discurso
11.
cios que de ella recibimos ; mas quando ha–
blamos de Naturaleza no excluimos ,
y
~olo
tnudamos el nombre
de
Dios (
1 ).
No obsta~–
te
,
segun las ocasiones se presentan , aunque
nada hay indecente en la Naturaleza no vi–
ciada , pensamos usar con mas conveniencia
en
la explicacion de los efeétos nat~rales
dé
la voz Naturalez·a ; temiendo abusar del sa–
cratísi~o nombre de su Autor ,
y
esta es la
pr.áctica que seguimos en estos Discursos.
(
1)
Ille Deus est , non qui paucas hoves , sed qui per totum
orbem arrnenta dimisit, qui gregibus ubique passim vaga.nti-
. bus pabulum prrestat, qui _pascua hibernis restiva substituir-.
qui non calamo- tantum cantare,
&
agreste atque ioconditurri
carmen ad aliquam tantum obleétationem modulari docuit, sed
tót artes' tot vocum varietates ·, tot sonos' ·alios spiritu nos–
tro, alios externo, can tus editui-os commentus est. Neque enim
nostra ista, qure invenimus, dixeris : non magis quam quod
crescimus, quam quod ad constitutum temporum sua corpori
officia respondent. Nunc puerilium den.tium lapsus , nunc ad-:
surgentem jam retatem ,
&
in robustiorem- gradum transeun–
tem pubertas ,
&
ultimus ille dies fugienti vitre terminum po~
nens. Insita sunt nobis omnium retatum , omniumque artium
semina , magisterque ex_ occulto Deus producir ingenia. Na–
tura , inquit , bree mihi prrestat. Non
intelligis te, ·cum hoc
dicis, mutare nomen Deo
1
Quid enim aliud est natura-, quam
Deus,-
&
divina ratio , toti mundo,
&
partibus ejus insertaL ••
Ergo nihil agis ingratissime mortalium, qui te negas Deo debe–
re , sed na turre
~
quia nec natura ·sine ,Deo est , nec Deus sine
natura: sed idem est utrumque, nec distat.
Seneca de Benefic.
lib.4. cap.
7.
cum seq.
DIS-