1000000220

Physi;,~

príma pars. Disp. III.

Qurest.

IIL

partium. Porro bree indivisibilia in tis successivi , quantumvis mínima,

tempore dicuntur

instantia

: Igitur componitu r ex aliis partibus,

est

conceodimus, temporis nihil omnino divisibilis in illas, ut infra o ;tendetu r

per se presens esse ,

existens, nisi de omni conti nuó, tim permanente,

ínstans, nem pc,

Nunc,

Cltens omni- quim successivo : ergo ,

ens suc–

suceessiva exrensiorte, juxti illud Se- Cl!ssivum aliq uam partem ratione su i

necee :

In puné'io

fugientis temporis

pra;sentem haberet , piures e1iam

h1-

pcndemus.

tam~ n

globus plano

b~re t

pr<esentes; illas,

ll~ rnpe ,

om–

impositus' vere dicitur illud tangere, nes ex quibus ista componeretur. -

quamvis non tangat in parte, sed so-

Dicere autem , quod pars tempo–

lum in indivisibili partís extremitate: ris est qui<l:!m pra:sens , non tamen

Sic tempus dicitur vere pr.esens ,

secundum se roram , sed secu ndum

existens, quamvis ni hil pr.esens illius aliquid sui mínimum,

mínimum i11

teneatur, pr<eter extremitatem illam, infinitum, est solum differre in ver–

qua:- est finis pr<eteriti,

initium

fu-

bis

conclusione: Si eoirn illud mi–

ruri, qua:que copulando utrumque, nimum non sit pars, solum esse po–

facit tempus existere.

test indivisibile partís : Si aurem sit

Conclusio sic explicata est Aristo· pars , urget adhuc r.atio. Cum en im

telis ). Phys. text.

lO).

Nihil,

inquit, ornnis pars sit divisibilis in al ias, ne –

-est

temporiJ

nisi

nunc

quod eJt

cesse est ' illam ' quantumv is mini–

indivisibile

;

postei dicit , partes mam, componi ex al1is; qu;,e proin–

temporis esse prresentes, in quantum

simul eKistenr, si illa pars, in qua

terminantur ,

incipiunt per illud sunt, ratione sui existat.

nunc indivisibile. Idem dicit,

pro·

Probatur

ex deffinitione tempo·

bat D. Thomas

p. q. 46. art. 3. ad ris : Tempus est mensura prioris,

& Opuse. 44. cap.

& c.

posterioris , seu succession1s partium

Probatur

ratione D. Thomre: motus; sed in prresenti non est prius,

N ullum successivum potest esse prre-

posterius : ergo in pr<t!senti non

seos,

existens per pa.rtem , sed so- est tempus , saltem ratione sui; sed

lum per aliquid indivisibile sui ; at- soh)m racione instantis , quo pars

qui tempus est successivum, ut pa· prior cum sequenti copulatl!r.

ter: ergo non est pra:sens,

existens,

Et si dicas , hanc rationem nimis

nisi per indivisibi!e, seu per instans. probare , sciliCet , partes temporis

Majur probatur: Implicat , ens suc- nunquam existere, quia non possunt

cesivum habere piures partes simul; esse in prresenti, utpote, indivisibili.

sed , si esset prél!sens ,

existe.ns

per

Resp. Partem

pr~teritam,

& ·

se·

parrem, baberet piures partes simul: quentem non posse quidem esse in

ergo non potest esse prresens ,

exis- prresenti , ut contentas in illo , bene .

tens per partem. Major certa est: Ens tamen ut copulatas per illud: in quan·

ením successivum essentialiter consis- tum instans pr.esens terminando par:..

-tit in successione partium , quarum tes prreteritas ,

futuras inchoando,

una fluir post aliam: unde simultas utrasque conjungit, sicque continuas

partium capitaliter illi repugna

Mi- , efficit ; non continuitate permanenti,

no.r vero probatq_.r: Qua:libet pars en- sed successiva , qua: in hoc consis·

tit,