266 / 436
Physic(e
prima pars. Disp.
III.
Qurest.
II.
mentum. Tum etiam ratione: nam
babet, non vero de illa, quam habere
VÍ\·entia crescunt per vim nutritivam,
potest per appositionem sui similis.
qua: pai;latim languescit , donec to–
tali'tec deficiat juxta tempus a natura
statutum.
Dices: Crocodillus semper crescit,
ut refert Aristoteles: ergo non habet
terminum su<!! rnagnitudinis.
Resp. Nego consequentiarn : Ha–
bet enim terminum rnagnitudinis, ut
alía
viventia: sed in illo idem est ter–
rninus magnitudinis , qui
&
vita:; quod
non contingit in aliis animantibus; ni–
si
forte in quibusdarn ser¡:entibus,
&
monstris marinis qua: toto vita: sua:
decursu augeri videntur.
Quantum ad non vivencia, ut sunt
ignis ,
&
aqua; in primis cer,tum est,
ab extriAseco saltem habere limites
sui augmenti : tum, quia producun–
tur
a
causis, quarum virtus est de–
termina ta ad certam spha:ram: tum,
quia habent determinata loca sua: con–
servationis , a quibus si exeant , diu
conservari non possunt: sicut patet de
igne elementari, qui limitatur ad cer–
tam sph<l!ram intri concavum Luna:,
&
conve:xum aeris ; infra quam si
proceclat, diu non conservatur, sed
brevi ·extinguitur : túm demum, quia
habent solum certam materiam, quam
possint occupare ; ut omnia elementa
habent materiam sublunarem, ultra
quam difundí non possunt. Attamen
ab extrínseco nullos su<l!
termines
magnilUdinis babere videtur; quia,
cum crescant per apposittonem sui si–
milis, ut aqua per appositionem alte–
rius aqua: ; sicut in infinitum potest
apponi aqua
a
qua:, ita quoque in in ·
ñnirnm aqua crescere potest. Onde,
quando D. Thomas dicit , omnem
formarn babere determinatam quan–
titatem , loquit1u de illa , quam
aéhi
QUlESTIO TERTIA.
De Tempore.
D
E
Tempere aél:uri · merito
prz–
fati possumus cum S.
Augu~ti
no
11.
Confess. c.
14.
Quid eJt tem–
pur
?
si nemo quif!rat
a
me' scio
;
si
qucerenti explicare velim
,
nescio.
Li–
cet enim tempus sit notissimum noti·
tia confusa,
&
experimentali , cum
io
eo perpetuó versa mur; attamen prop–
ter minimam suam entitatem vix men–
te deprehendi potest,
&
explicari.
Ut
tamen aliquam ejus notitiam erada- .
mus, in primo articulo agemus
de
duratione in communi : In secundo
de natura, divisione ,
&
modo exis–
tendi temporis. Adjungemus bis ter–
tium articulum , de modo incipiendi,
&
desinendi rerum, tum successiva–
rum, tum permanentium.
ARTICOLOS PRIMOS.
De Duratione
in
communi.
e
Irca dur:itionem tria _occurrunt
explicanda.
1.
Quid sit.
z.
Quo~
tuplex sit.
3.
Quomodo distinguatuc
a
re durante.
Quantum ad
p
rimum : Duratio
reél:e deffinitur ,
permanentia
r·ei in
esse.
Deffinitio est communis,
&
pee
se nota ; nam res censentur durare,,
quamdiu perrnanent in suo
esse:
ergo
duratio nihil aliud est, qua_m persis- .
tentia, seu permanentia rei in
esst.
Sumitur autem hic permanentia, non
ut
opponitur variationi, sed ut oppo–
nitur
des.tiooi.
Quan-