263 / 436
De Infinito.
Art. IV.
249
poten tia , repugnat tamen, infinitum
Mitto urgere alía absurda hujus
attu esse , quod minus est alio: Nam multitudinis infinita!: At
illud
non
infin itu m in potentia in eo solum con-
ommittendum , in ea omnes numero,
sistit , ut ri'unquam tot attu sint, quin
fore simul finitos,
&
in fin itos; nams
semper plura esse possi nt; quod sane
si seriatim ascen:!as ab in fim o ad su–
perinJe convenit haminibus, ac ocu-
premum, nullus supri primum fini–
lis possibil1bus. At. infinitum aétu in
tum occurret infinitus :. cum proxi–
eo consisti r, ut tot aétu sint, uc plu-
mum finitum superest tantum unica
ra nec ess
, nec concipi possint : ·Si
unitate, qua! finico addita non facit
enim ultra ·extendí pote·sr, habet fi-
infinitum: Et rursus, si descendas
a
-nem, seu terminum , quousque ex-
supremo, nullus infra maximum oc–
tendirur,
&
non ultra; atqui in ea
curret finitus; narn detraéta unitate
multitudine, qua! minor est alía, non
ex
infinito numero non
fit
finitum.
sunt toe, qu in plura esse possint, ut
!taque , curn ornnes numeri in
illa
per se notum est: ergo non est infinita. multitudine excogitabiles, sint supra
Hinc colligo, nullam partem esse
infinitum,
&
infra supremum; erunt
infinitam, quia minor est toto. ltem,
finiti,
&
infiniti: Finiti quidem,
si
quod constar partibus, non esse infi-
series sumatur ascendendo gra<latim
nitum aétu ; nam detraéta parte mi-
a
primo ad supremum : Et e contra
nus
ñt:
ergo finitum est: lmo' erat
i.nfiniti' si eorundern series a su prerno
antea finitum, quia finitum finito ad-
descendendo consideretur: Nec enim
dirum, non facit infinitum. Demum: Deus irse videt illum, qui ex
pro~
.fofinitum in potencia nunquam posse
xime finito evadat
infinitus, aut eic
fieri aétu infinitum; nam' cum sern-
infinito finitus.
per augeri possit, semper adu minus
Obj.
1.
D. Thomas Opuse.
27.
di–
ese , quam esse possit. Ex quibus va-
cit , non esse adhuc demonstratum,
ria: conclusionis probationes deduci
quod Deus non possit facere infinita
possunt, quas non expenJo.
esse aétu ·: ergo id non implicat.
·Probatur
2.
Detur , si possit mul
1
Resp. Ex hac authoritate ad sum·
tirndo aétu infinita:
In
ea duplo plu- mum sequi, D. Thomim non existi–
re!s erunt unitates , quam binarii , ut
rnasse raticmes , quibus
prob.atur re–
p1!r se notum est. Qua!ro' an bina-
pugnantia infiniti aétu ' es.se perfeéte
r iorum· multitudo sit infinita , vel fi-
demonstrativas,
&
prorsús insolubi–
nita
~
Si dicas, esse finitam: ergo
&
les; attamert, quia efficacissima! sunt,
multlcudo unitatum erit finita: nam,
ideo huic sententia: cum D. Thoma.
quod solum duplo majus est finito, fi-
adhreremus.
n itum est. Si dicas, esse infinitam: er·
Obj.
2.
Deus potest creare unum
go niultitudo infinite minor ali
a,
erit Angelum in omni instanti unius
hG–
in.finita; nam multitudo binariorum
ra:; sed in hora sunt instantia infini–
minor est multitudine unitatum me-
ta: ergo illi Angeli essent infiniti.
d ietate sibi él_!quali, quam dicis infi-
Resp. Distinguo majorem : Deus
nitam:
~t
omninó repugnat, illud in-
potest creare unum Angelum in omni
~1nit~m
esse, quod infinite minús est
instanti unius hora: ,
designabili,
8
mfintto.
determinato
,
concedo ,
illtJesignabili
Tom. II.
U
~