262 / 436
'248
PhysictE prima
pars. Disp.
III.
Qu~st.
II.
Repuguat enim ex ipsa Dei potenria,
non ex defeélu , sed ex plenítudine
virrntis ejus, qua potest majorem ,
-&
majorem quantitatem efficere in ínfi–
nitum ; quod non posset, si adeo mag·
na dari posset ' ut ea majorem nec
Deus ipse posset efficere: Et ideo ex–
tensio est solum in infinitum possibi–
Jis syncategore matice, seu in poten·
tia, qua:: nunquam ad aétum ada;:qua–
tum reduci potest.
Dices :
S.
Thornas Quodlibet.
IZ,
art.2. dicit infinitum aétu non impor–
tare contradiétionem: ergo fierí po–
test
a
Deo.
Resp. S. Thomam ibi non asserere,
nullam involvi contradiélionem in in–
finito aétu creaturarum ; sed solum,
.quod contradiétio illa non se tenet
ex parte reí , sed solum ex modo , quo
fit
a
Deo ; quatenus omne , quod
fi.t
a
Deo, hoc ipso determif!atur ad ali ·
quam suí generis speciem; atque eo
ipso finitur. Unde, licet in Deo conti–
neantur effeétus possibiles in infinitum,
hoc ipso umen , quód fiunt extra
Deum , finíuntur aétu : quia
va~a,
&
infinita ílla potentia tune ad aliquid
cer-tum determinatur. C:eterurn al iis in
Jocis expresse asserit, infinitum aélu in
crea turis in volvere contradiétionem;
ut
Quodlib.
9.
act.
1
r.
&
aliís in locis.
AR T IC,U L U S
IV.
Conclusio sequitur ex pr?.cedenti.
Nam eadem est ratio rerum quanrita- ·
tivaritm, ac aliarum; sed in quanti–
tate dari nequit multimdo aélu infi–
nita ; efficeret enim molem ínfinitam,
qu.:e ut ostendi , dari nequit : ergo
nec in aliis rebus dari potest. Sed
pra:terea.
·
Probatur
r.
Multitudo, qua major
dari potest, non est aétu infinita; secf
quacurnque data multitudine major
dari potest : ergo nulla dari potest in–
finita. Minor est evidens ; nam , curn
potencia Dei nequeat exhaurírí , qua.
vis posíta mulritudine majorem crea–
re potesr. Deinde, ad divis1onem co11-
tínui augetur multitudo ; sed conti- _
nuum porest semper d ividí : ergo
&
mulritudo augeri. Demu m : sí esset
infinita mult itudo hominum
major
esset · multírudo oculorum. Major ve–
ro argumentí constar ex diétis: Narn
eadem est ratio quantitatis continua!,
ac discret;l!; sed, ut supra
d~mons
travi ,quantitas co,cinua, qua major
dari potest , non est infinita : ergo
idem censendum de discreta.
Confirmatur : Detur si possit,
multitudo infinita, sed cuí add i pos–
sint piures unitates : Addatur una:
Ha!c determina bit alias ad . novam
speciem numeri ,
&
excludet ulte–
riores species ; atqaí hoc est finire
numerum , bucusque enim exteude–
tur ,
&
non ultra : ergo finita ,erit
An sit pouibilis multitudo aéfo
infi11ita? ,
ha!c multitudo.
'
Dices : Homines possíbiles sunt
in–
finít i , perinde ac oculí;
&
tamen
pos- .
sibilium oculornm m_Lltitudo est
ma–
jor' qu:\m bominum' cum prn quo–
libet homine sint duo possibiles ocu–
li
:
Non ergo repugnar , multit µdi–
nem al ía minorem esse infinitam.
e o Ne L u s ro.
1
,Vfmponibiiis
e.rtmultitudo aé1u
in –
finita.
I ta
S.
Thomas
1.
p. q.
7.
ar :.
4. cont ra Avicenarn ,
&
Algeze-
1em
Ara
bes, quos sequuntur Scotus,
Nominales,
&
pauci alii.
Sed contra : Ut sit de infinto in
po-