273 / 436
De Tempore.
Art. II.
z
5
9
&
posterius: ande pars temporis non
qu od fluat,
&
cui q1pitaliter oppo·
potest esse in pr:esemi, ut existens per
n itur quod ster: Unde
in illa parte,
se in illo; seJ solum, ut per illu<l ter-
etia m
im:ned1ate seque:Hi post
ins–
minata, ve! inchoa ta: !taque in pr:e-
ta ns, nihil pote t esse, ut pr:e;ens,
&
sen ti nihil est tempNis, nisi terminus
existens, nisi aliquid indivisibile,
pactium; qui vocat ur
instanr.
Respondent
2.
Complutenses,
&
Illust rantur magis h<ec omnia.
Ea-
bene, post instans partem sequi; non
dem proportione
loquendum est de
qu idem in ratione pra!sentis, sed in
quan titate s9ccessiva, quale est tem-
racione pr:eterit<e; qu ia, cu
m
non de·
pus, sicuti Jo4 11imur de quantita tate
tur medium su ccessivum
in ter pr<e–
permane-nti: Un<le, sicut impossibile
teritum,
&
futurum; necesse est, ut,
est, quantitatem permanentem exis-
ubi primo
pars desinit esse furura,
tere secundt'tm allam sui partem in in-
fiat pr:eterita : Sicut si linea Aueret
divisibili, v.
g.
in punél:o; ita impos-
sub punélo , partes
posteriores
isti
sibile est, ullam temporis partem ra-
punélo fierent immediate
illi priores,
tione sui esse
in pra:senti. Attamen,
absque eo, quod umquim possit de–
sicut quantitas potest rransire ab uno
signari aliqua pars , qu-:e
neqne sit
e xt remo ad aliu
J,
absque eo, quod prior, neque posterior punél:o ,
sed
fuerit in punfüs mediis
secundum
immediate ipsi corresp ondear.
ullam sui partem, quia punél:a sunt
'Respondent alii, sequi partem in–
incapacia continendi partes; ita tem-
determinataQl , minorem ,
&
mino-.
pus potest transire
a
futuro
io pr:e-
rem in infinitum: sed illa soluti
d1f·
t erltum absque eo , quod fuerit
in
ficultatem
fu gere
potms
videtur,
pr:esenci
secundum sui parcem , ut
quarn eam expiicare.
contentam in illo: Ut jLHe pronun-
Obj.
3.
Si tem pus ex isteret
per
tia re potu eril
D.
Bernardus de omni
insta ns, pars prior,
&
post<!rio r exis–
t e
s·uccessiva,
&
cernporali Serm. 3r.
terent simul: H oc e, r im possibile: er–
in
Canr.
Tran.ritum habet
per
est,
go. Probatur major :
N.imexiste–
.red· omino non
e1t
:
Nam
quomodo
rent in eodem
nunc ,
quoJ continuat
ert
,
quotl numquam
ita
e(Jáem statu
partem immediate pra:reritam cum
fu-
permanet~
tura.
O bj .
2.
Et simul
instabis : Post
Resp. Nego majorem: Ad proba·
instans ·prresens , vel imrnediate se-
tionem distinguo : Pars prior,
&
pos–
q uetur pars , vel aliud instans:• Si
terior
exi~terenr
in eodern
nunc, iequ:J–
sequatur aliud inscans: ergo duo ins-
liter
afficiente utramque,
nego :
di–
ta_ntia sibi im:nediace succedent, sic-
ver.rimoJe ¡;fficicnte utramque,
conce–
qu e ternpus componecur ex .solis ins-
do. L icet cni m sir idem
nunc
conj un–
tanribns ; si vero seq uatur pars: ergo
gens priorem partem cum posterio–
t ransaélo instanti, immcdiate pra:sens
ri, attamen
diversimode
illas
affi~
e rit pars.
cit: Nam priorem terminat,
&
pos-
Resp.
1.
Post insta ns sequi partem;
teriorem inchoát.; inchoari aucem,
&
non quidem permanente r existencem,
terrninari ab eodern
nunc,
non est
si–
sed Auente r transeuntem; cu rn
&
ip-
mul existere, sed sib1 imrnediate suc–
sa
sit tempus ,
de cujus ratione est,
cedere.
Kk
2
Obj.