149 / 436
De Principio
·agendi.
Art II.
1
35
est quam confusanea pulveris conge –
ries, in qua turbines,
&
vortices
tu.~
multuariam tyraonidem exercent ,
si–
ne symetria , sine consilio , sine or–
d10e, sine ratione.
Dici possct adversas
principa~em
rat iooem, ex ea sequi, quod Ange–
lus
poss.itgignere Angelum
~
Cum
enim sit perfeélissime in Aélu , pótest
perfeéb ~sime
agere ; proindeque sibi
effeélum exaéle assimila re.
R es p.
<
x
eo quod Angelus sit per–
feétissirne in .aélu, solum sequi, ri de–
bed .
perfo:'lissimum gen us aétionis,
qua! est irnmanens, per- quam etiam
regir aélio nes transeuntes substantire
"c:orpore<.e,
&
applicat ejus vires alti–
vas: Ita solvir
S.
Thomas in
2 .
dist.
r.
q.
r.
art.
4.
ad
::i.
Vide, qu;.e dixirnus
in fine aniculi primi disp.
1.
qu;.est.
3.
Neque defeélus est virtu tis aélivre in
Angelo, quod non possit sibi simile
'gignere, ut animaliª; sed magis sum–
ma dignitas naturre , quod ingenera–
bilis sit' immaterialis; sicque
a
solo
Deo creari possit.
·
Obj. contra conclusionem : Primo,
agens debet esse pra::sens tlfeélui ; sed
corpus non potest esse prreseºns ef–
feél ui produélo
iñ
alio corpore; non
e-nim potest esse intra aliud corpus,
sed necessario est extra : ergo nec in
eo agere. Secundó: corporea subs–
t &ntia est remotissima
a
fonte virtutis
aélivre, scilicet, Deo: ergo est mini–
me
aéliva. Tertio: D t i virt us omnia
pe_rvadens , suffic1 t ad producw dos
effeélus omnes : ergo
fri,\tra dedis–
·set vim aélivam corp ri bus.
Resp. ad primum ; u1 corpus pro–
ducat effeélurn in alio,
0 00
requiri
pr;.esentiam íllapsus , qua ageos est in–
tra passum ; sed sufflc re
pr<e~e ntiam
contaélus , qua agens
juxta
passu~
existeos, partero ejus sibi continguam
immutat ,
&
ea mediante aliam ; sic–
q ue succedenter aélio interiora passi
pervadit.
Ad secundum resp. ex
S..
Thoma
r.
p. q.
II
5.
at't.
r.
ad 4 .
Quod corpus non
tst id, quod maxime distat
a
Dw; Par–
ticipat enim aliquid de similitudirie di–
vi11i esse
(proindeque de vi activa)
se–
cund·um formam
,
quarn habet
:
Sed id,
quod maxime dist al
a
Deo
,
est materia
prima
'
qwe nul/o modo est agens' cum
sit
potentia tantum.
Ad tercium dicend um . ex eodem
r.
p. q.
104.
art.
s.
Deum sufficientec
operari
in
omoibus ad tnodum primi
agen tis; cujus est , non excludere cau–
sas secundas, sedrfuagis illis dare vim
agendi.
Ex
virtute enim agentis est,
qu od dat · vlm age ndi suis effeélibus,
iisque utitur ad alios producendos.
SECUNDA CONCLUSIO.
Cum duplex sit vis afliva
,
imma.•
nens
,
&
transiens
,
utrnque
locum
habet in JUbstantia corporea.
Declaratur coHclusio
~
Licet aétio
immaneos propria sit spiritualis subs–
tanti<e" ; 'attamen. ,
cnnr
Sijpefi:us infi–
mi debeat participare alíquid de su–
premo , istud tam innobile operandi
genus debuit tantisper c;oncedi nob,.
líori bus su bstan tiis cor
1
poreis ,; _
an ~rnalibus '
scil i<:~!' gu~ YifleJilU~'
non
modo eic.t.erius gignere -sibh 'mile ,. sed
efram aliqu-atenus
1
int,us ,,agere , cog..
noscendo,
&
appetendo.
§.
1 l.
Qwe sit radix
, ,
sru principium
quo
agen di in
substarv~a Corpor~fl·
.
Curo,
1.1.t,jam
diétum
fuit ,'in
agen·
te