185 / 298
De Universali ¡lngelico.
Art. VI.
\ejus primario concepta, sed · de se–
cundarío tantñm ; seli , ut loquitur
D. Tbomas supra relatus., pon con–
sequitur Angelum ex parte natura:
specifice , sed ex modo indivíduan–
di.
Adde pra:terea , quod Deu , cúm
.sit aétus purissí mus , non
pute~ t
ha–
b~re
rationem generis ,
;iur
soecieí,
llt sa:pe t'epetit' Dív. Th0mas; nec
p roinde
fieri
uni 'ersalis.
' Instabis
~
Multi dubitaverurit , es–
.sentne plures Dli, ve\ unicus? Ergo
signum est, quod uni tas ,
&
mu l. i–
tudo aon iAcludituc in natura divina,
Ut a no bis' concipitur.
Resp. Ideen prorsu's esse, du bita–
re, an ·sin.t piures Dii,
vel
unicus ?
Et
dubita~,
sitne aliquis Deus , ·ve.i
nu llus?
Q~i
enim piures Deos asse·
rit, nu llum
Deum
ponit ; na¡n plu–
raliras Deornm, nullitas Deo-rum est;
ut optime n-0tat Athanasius , orat.
cont. Ido!.· D eus, enim essentialitec
significat supremum mundi Monar–
~ham
: Unde , sicut, qui piures
ín
regno supremos Príncipes ponit,
Monarchiam destruit -; ita ·qui piu–
res in momio D eos asserit, Deita–
ieuj to!lit. Et ideo G entiles , qui
piures Deos ponebant ,
ips~
veritate
viéli , un icum supra omnes alios col–
locabant , qt:ii ·-0mnium . Pater ,
&
Bominus e:ose, ac r>roinde solas
v.e–
rns
Dens
e
adeo unitas est de con–
ceptu Dei ; ctiam imperfeétissime
cognici. Hinc pr<eclare Tertulianas
nocat , antiquos in suo
J
ove
Deo·
t;Uli
patr.e, t.est.imon1um D eo .nostro
redd idisse.
Dices:·
Quare ergo D. Thomas,
J.
p. q.
1
3.
an.
9.
dicit , Deum secun–
dum rationem esse aliquid cornmu–
nicabile multis
'?
Resp.
D.
Th-0mam
$Olum
velle,
Tom. I.
quód Deus est aliquid com:nunica·
bíle multis secundum rationem, non
quancum ad nat uram ipsa rn re.:!e,
&
philoso)'hice intelleétam ; sed so .
-tum quantt1m ad nomen ,
&
gram–
maticaliter ; vel salteen quantúm ad·
errorem Gentilium: Licet enim no–
men
Deur
sit comorune , ideóque
ha beat plurale : attamen natu ra
pet
iHud nomen signifi cata , essentialiter
ese singu!aris ; ira ut , si velimus eam·
concipere c.ommunem ' aut
a
sin–
gularitate, saltero implicira , prteci–
sam , eam totaliter destruamus , ut
jam diétum est.
At
veró nac,ura An–
gelíca' licet concipía cur
a
nobis si_.
ne ulla prorsus singularitate , sed tan–
ttim prreci-;e , quace nus est natura
spiritualis , non destruitur propre–
rea;
quia singularis
non
est' qu ate–
nus est natura , sed.
ex:
solo indivi–
d(!la ndi modo.
O bj.
2.
Universale est unum com–
munkabile multis ; sed natur.a Ánge–
lica non est communicabilis r.:Rultis:
ergo
nec universalis.
R esp. Distínguo miaorem
:
Aatu–
ra Angelica non est communicabílis
multis ,
recundum rem
,
concedo!
se–
cundum
1·ationem,
nego. Licet enim
pro
illo statu' quem habet a parte
reí,
&
ut alligata est uni individuo;
in quo totaliter existit, non sit t:om–
municabilis rnultis ; attamen secun–
dum rationem' seu prout
a
nobis
concipi tur, est indifferens ex parte sui
a-cl
u num ' aut plura individua.
I nstabis : N atura Angelica, etiam
secundum rationem , non est com–
municabilis indivicluis impossibilibus;
sed tlla plu ra sunt impossibilia:
ergo non potest illis communica·
ri.
Resp.
1.
Illa.
plura individua
esse
Y
qui-