189 / 298
De Universa!i Angelico.
Art. VI.
1
7 3
1Piicitas,
&
summa indistinélio in re,
est propr ietas ,
&
anriburum Dei ;
&
tamen distinélio ,
&
divisío secudum
rationem tribuirnr
a
nobis Deo, dum,
. ejus attrí buta per int elleétum distin–
guimus. Sicut ergo s1m plicitas secun–
d1)m
i'em compa!itur dJSLinétitionem
rat ionis in Deo; ita in Angelo sin–
g ularitas secundum rem compatítur
1rniversaluatem ,
&
communicabilita–
tem secu ndum rat10,nem.
Obj. Ult imo : multitudo illa, qua:
ex modo conc ípiendi convenit natu–
r.;e Angelic<e, est mere fiélitia , nul·
Jum ha ben;; in nat ura illa fundamen–
tum: ergo .non sufficit ad uoiversali –
tatem. Probatur antecedens : natura
Angelica
st · potius
fundamenrum,
&
radix imrnultiplicationis,
&
singu–
laritatis : ergo sine fundamento fin–
.gitur In ea multitudo.
Confirll'!atur : natura habens uní–
cam speciem; non potest , etiam ex
modo con cipíendi , esse· comrnunis
rnu ltis-,
&
fieri generica : ergo etiam
species habens unicu'm
individuum,
non potest concipi , ut cornmunjca–
b ilis pluribus , nec fieri unive rsalis.
.' R esp. Nego .antecedens : multitu–
do
en1m
illa non est
fiélit ia , s
d
cond irionata ; imo , quasí possíbilis
per
rationem ,
&
ex · modo conci–
piend1. Ad probationem, distinguo:
JlallHa Angel ica est períus fondaml!n –
t u.m singularitatis,
si
concipiatur mo–
do 1ibi proprio,
ut cognoscitur ab An–
g elis ipsís , concedo; tune eni.m Cofl-
. ópitur cum sua si.ngularitate ,
&
in–
dividua ione :
J'i
concipiatur ad ino–
iiuni rerum
corporearum
,.
ut
a
no–
bís cognoscit ur, n go; tune enim, si–
cut
concípitur ad rnodum naturre cor–
p ot e.;e ,
ita asdem fundat incentiones
losicales,
quas fundare consueverunt
ips<e natura:: corporea::.
A
tque id to–
tum
a
simiii illustrari pote:;t in Deo;
qui , etsi in se simplex sit , si,10que
modo conceptus nullam distinétio–
.nem, etiam ratíonis, fundet ; quia
tamen
a
nobis nostro modo cog–
noscitur , id est , per analogiam ad
creaturas, easdem distinéliones con–
ceptuum ·fundat , quas
&
in ente
creato solemus observare.
Ad confirmationem, nego parita–
tem. Disparitas est, quia nullum est
fundamentum concipiendi naturam in
unica specie existentem, ut comrnu–
nicabílem pluribus speciebus; bene
tamen naturam in unico indívicjuo,
ut quantum est de se, communem
pluribus: quia hoc ipso, quod natu–
ra specifica abstrahitur
a
sua singu–
laritate, quanturn
~st
de se, est in–
differens ad plura : at vero hoc ipso,
quod natura aliqua concipitur
in
unica specie , vel sine ulla ·> Pl!Cie,
non concipitor propte rea ca·pax
plti,–
rium differentiarum ,
&
ut
COIDIJ\Unis
pluribus speciebus.
.
Profundiorem adhnc rationem dis,
paritacís ' affert Joan nes
a s.
l'jloma.:
Quia genus
commu 9j~átus diíf~ren
t iis ,
&
s,peciebus·
fie.t
n;i,odU·fi\-
po
tenti,;e ; species vero commUQÍ€atur
ind1viduis pi:r ,modum aélus ; .aétus
autem est de
se
communicabi.iis,
sniq ue diffu ,iv1:1s ; petentia vero noñ
est ccmmunicabilis nisi ratione ac–
tus
:
.unde natura
potentialí~,
quz
concipítur sine d1fferentiis
1
non ¡;:on–
cípirnr,
ut
communicabilis ; quia ab
ipsis emendícat communicabilitat,em:
at vero natura ·specifica, hoc ipso,
quod tJOn concipicur restriéla per
sin–
gularitatem , concipitur
ut
commu–
nicabiJis.
Dices : non possu,mus concipere
na-