194 / 298
1
7 8
Lúgic<2 majoris
prima pars. D isp.
I.
Qua>st.
III.
d iminutum , nempe, esse cognitum
a
t ea Deum ,
sed
solum
ideali er in
D eo.
D eo; in quo , ut ait Div.
Thom~s,
Co ncl usio supponit, qu id sit per-
qu rest.
1.
de Pot. art. 5.
non sunt aJiu
,
petuum nagative,
&
perpetuum po-
nisi crea rix usentia,
qu<e
e t om–
sitive. Illud
dicitur
poritive
perpe-
nium narurarum idea,
&
primarium
tuum,
&
ceternum, quod se cxtendit
e Kt>mpla r.
ad omnia tempora,
&
a
omn<;!S du
Probatur secund a pars: Perpetuum
rariones : sic Deus dicitur perpetuus
negative
di ciru r ,
quod ex se
non
positive, quia ambit omnes duratio-· esr determiriatu m ad aliquam
tem–
num differentias. Illud dic ítur
negati-
poris ditforen tiam, sed ab omni tem–
ve
perpetuum '
&
reternu m' quod
pore abstrahit; atqui natura: un iver–
abstrahi t ab ornni tempore : ' sic ve ·
sa les absrrahu nt ab omni tempore;
r itates scientia rum dicunt ur perpetua::,
a bstrahu nt enim ab omnibus , . qua::
&
re ternre, q uia abstrahunt ab omni
no n sunt de essentia.; tempus autem
d ífferentia temporis : ut ista veritas,
non est de essentia, sed accidens: ut
J ustitia est virtus, di citur reterna ; . non est de essentia circuli, ut sir
ho–
quia non enuntiat virtutem de J usti-
d ie, veleras: ergo sunt perpetua! nega–
tia pro aliqua
temporis differentia,
tive. Eodem modo dicu ntur esse
inge–
sed
abstrahendo ab omni tem pore,
nerabile;,
&
ubique,
nempe ,
negative;
&
ab omni jusiitia particulari , qu;e
qu ia abstrahunt ab omni loco,
&
ab
est , vel fuit , ve! erit :
ita explicar
existen tia , circa quam versatur gene–
D.
T homas
1.
p. q.
16.
art.
7.
ad
2.
ratio,
&
corruptio.
H oc pra:notato :
P robatu r prima pars : naturre uni–
versales ( ut natura humana) nullum
habent
eue
positivum extra ·Deum,
quo se extendant ad omnia tem po–
ra -;
ergo non sunt positive a:cernre.
Probatur antecedens: ve!
illud
esse
positivum esset produétum, vel impro–
duétum? N on potest esse improdu_c–
turn ; quia, quidquid est extra Deum,
a
Deo pro<luétum est. Si au.tem sit
prod uélum a Deo, incipit; nam pro–
duétto rerum , ut docet fides , incipit
jn tempore.
D ices : quidditas, s'eu essentia crea–
tur;e, cognita est ab a:terno
a
Deo :
ergo habuit
esse
cognitum ab a:terno.
. Resp.
Esse cognitum
e ·t
tancum
e enominatto extrínseca' nihil ponens
in re ext ra Deum : unde ex hoc,
quód Deus cognoverit
omnia
ab
a:terno, non sequitur , ílla fuisse ex-
TERTIA
CONCLUSIO.
Propo.ritiones in materia essentiali,
éB
universali' cum' sciticet
'
g enus •
aut differentia
,
aut proprium, de spe–
cie prtedicatur, sunt eeternte veri1ariJ'.
Probatur: lila verítas est a:terna,
qua: abstrah it
a
tem pore ; sed verítas
huj usmodi pro positionum abst rahit
a
tempore ; ergo est reterna. Majoc est
evide ns : nam ' quod abstcah!t a tem–
pore' id sane nec incipit ' nec desinit.
Minor declaratur: Veritas propositio–
n is cons1stit in connexione, seu identi.
tate prcedicati cum subjeél:o ; nam, si
pra:dicatu m sit idem cum subjeéto, ve–
re afirmatur de eo; atqui in materia es–
sentiali identitas prredrcati cu m subjec–
to absuahit
a
tempore : ergo,
&
ve ri–
tas bujusmodi propositionu·m abstra–
hit
a
tempore. Major est evídens. Mi-
nor