141 / 298
An Logica sit scientia
speculativa.
Art. IV.
1
z 5
ad speculandum. S. Thoma
1.
p.
q.
rum una sit praélica,
&
alia speculati-
14.
art.
1
6.
a signat di crimen scientia:
va. Consequeat1a pa tet. Antecedens
-pre€1ic<f'
a
.rpeculativa
' ex
tribus :
1.
vero probab itur in Metaphysica; ubi
ExobjefJo, si s·t
re opecabilis;seu,ut
in gen re ostendemus, quamlibet
ita d1 ..:am, praéli
a
bilis, ut res mora-
.~cientiam
es e unum simplfcem habi–
les.
2.
E3í modo
si procedat composi-
tum , nec componi ex pluribus
pac~
th·e
descendendo ad pamcularia,
&
tialibus.
circuastantias , ii que uas regulas ap–
plka do; ut medici na, non solum in
genere morbo con iderat , sed in pa r–
ticulari, in talt,& 1ali circun tantia .
3.
E
fine,
si fini
no n sit s
1
cogn11io
ve titatis, sed opus ab a diversum,
&
ad ea no1 ordinatum: Onde G eome–
tría, licec liguras construat, non desi–
nit esse sp culariva ; quia illas cons–
truir , ut speculerur.
Hi
ita posiris:
Toe sunt sententi
, quot modis
qua:stio so!vi potest. Q uidam ceosent,
Logicam esse
totam
praéticam. Ha!c
sententia communis est
ínter llecen–
tiores extra Div. Thoma: scholam.
Quidam , ess·e .totam specnlativam:
Ita Thomista: , Scotistae , & piures
alií. Quidam hoc
in
negotio utun tur
judicio Salomoois ; eam enim d ivi–
d unt in duas parte , quarum una sit
SJ?eculativa , & altera praética. Qui ·
d am d murn fatentur' esse simplicem
gualitatern; dicunt tam·en , in sua sim–
plicirate
contir1~re
ra1ionem speculati–
vi simu l,
&
praB-ici ,
ut
comm ni t
r
d 1ciw r de T h
logia.
s~d
hi nin ium
an cillam sc1en1iarum 1...fft' runt'
um
illi tnbuat, qu · d
se
lius Theolog ia:,
Jcientiarnm Regi na:, proprium esr.
PRIMA
CONCLUSIO.
Lagica non es/ ¡artim 1peculativt1,
port;m pramca.
Pr batur: L ngica , ut
&
omnis
1cieotia , est u nic<t
simplex qual iras;
ergo
non
pote
t
dividi io
parce-s
1
qua-
S ECUNDA CONCLUSIO.
Logico non
nt
eminenter praélic",
&
.rp~culativa.
Con lusio est
D
Tho–
ma:, qui
1.
p.
q.
1.
art.
4.
aperte as–
serit, in scientiis naturalibus alias es–
se speculativas, & alias praéticas; ita
ut formalitas i;pecularivi ,
&
praétici
in
illis separecur ; in Theologia vero
simul u niatur.
P roba tur: O bjeétum, ñnis,
&
prin–
cipia scieotiarum naturaliu m non pos–
sunt esse simul praél:ica,
&
speculati–
va: ergo scientia naturalis non potest
utrumque in seipsa unire. Consequen–
tia patet: probatur antecedens: Scien·
tia: naturales respiciuot res limitatas, in
qu1bus u traque ista forma litas praétici,
& speculabilis nequit sirnul colligi; si–
quidem proprium soLius Dei est, ut sit
simul prima veritas, ac proinde specu–
Jabifo; & prima regula morum , ac
proinde
con~ruum
scientia: praélicz
objeélum.
Confirrnatur: Qua: sunt unita in su–
periorí bus , sunt divisa in inferioribus:
ergo quamvis ratio praél1ci, & specu–
lativi uniatur in Deo,
&
in Theolo–
gia, attamen di iditur in aliis
objec~
tis, & sctentiis infer1oribus.
T ERTIA
CO CL.USIO.
Logica elt lota
.rpeculutiva:
Ita
censet
S.
Thomas
r.
2.
q. s7.
art.
3.
In
.rpeculabilibu.r,
inquit,
e.rtaliquid per
mo,lum operis
,
ut
&C1n11ru&ro
syllo-
gir-