137 / 298
,'
Án Logica ·slt scientia.
Art.
II.
l
'2
t
dicit Aristoteles,
2 .
Metaph. leé!. ).
1. 2.
q.
)7·
art.
3.
;9.
nrt.
3· ad 3·
Absurdum esl
,
queerere simul scien–
-tiam,
éif
modum sciendi. .
ARTICULUS
III.
Respondeo, nego maJorem : nam,
.s•cuc in artibus una potest esse inscru-
.De divisione Logic<e in docentem
,
S
mentum alteríus, ita
una
scientia po-
utentem.
test esse instrumentum aliarum. Ad
Atiscotelem res.pandeo, solum velle,
quod
illa scientia, qu<e est modus
sciendi, prius de bet addisci,
qu.amali<e.
Et tamen adhuc dici posset
~
qu ódL o·
gica non est taro instrumentum,
&
mo·
dus sciendi, quam scientifica noticia
instru111en~rum,
&
modorum scieodi.
Insta bis · Logica aliquando conficit
syllogismos• probabiles , ·imó,
&
so–
pbisricos : ergo non est scientia.
·
Res.p. Distiriguo antecedens : con-
fi cit syllogismos probabile-s)
&
sophis–
ticos, per modum habicus ínclinancis
ad assentiendum conclus'Íoni probabi–
li , ve! soppistica:, nego : per modum
applicantis suas tegulas materi<e pro–
babili, aut sophístic<e, conéedo. Logi–
ca enim solum tradit scientifice regu –
las bene argumentancli' in omni mate–
l'Ía
:·&
quamlibet daram materíarn d1s–
ponit in modum syllogism í: Ca:cerum
· pet accidens est , qúo_d
illa materia
inferat· conclusionem probabílem, vel
·fullucem; neque de hoc curar Logica,
neque ad assentiendum ipsi mover in–
telleé!um : unde ex hoc non amittit
l'a.tionem scientire.
· Urgebis: Logica dicitur ars: ergo
n n est scientia.
Resp. Distinguo antecedens : dici–
.tur ars, proprie diéla,
&
mechanica,
n ego: ars
libera/is'
&
similitudinarie,
concedo. Logica enim dicitur ars, in
quantum sicut ars proprie diéta dis–
ponit mareriam externam , ut lapi–
des , vel ferrum ;
ita Logica dis–
ponit res cognitas, Ita
D._
Tbom~s
Tu~.
l.
E
X
pr<:emiss-isconstat,quid sit Lo–
gica: deffiniri enim potest,
scien–
tia entis rat ionis direEJivi operarionum
mentís
:
nunc agendurn 'est de vulgata
ejus divisioHe,
in docentem,
8
utentem.
PRIMA CONCLUSIO.
n
LQgica
reEJe dividitur
in
docmf.em,
8
utentem.
Probatur: Facultas bene discurren–
di non solum sci.::ntifice tradi t regu–
las ad reéle argumentandum ,
-.sed
etiam eas
ad
usum redigit, bene defñ..,
niendo,
di'vide~do ,
&
argumentando:
ergo reéle dividitu r in
docentem ,
qua:
tradit,
&
explicar regulas;
&
tltentem,
qua:: eas a pplicat ad opus : Nam, ut
ait
D.
Thornas: ustis est
applicatio
rei
ad ·opus.
r.
2.
q.
16.
art.
1.
ín
cor
p.
r
C irca haoc conclusionem
nota,
quód
prre~epta
Logi'cz possunt triplici
materia:: a pplicari , scilicet ,
demonstra–
tivce
,
probabiti
,
S
sophisticce
,
/seu
captiosee.
Aliquandó enim demomsfra–
tive disputamus; id est per principia
cerra ,
&
.evidencia: aliquandó solurn
probabiliter ;
&
aliquandó captiose,
&
cum fallacia. Hinc aliqui grandem
qua::stionem movent , utrum in omni
ista materia usus prreceptorum pro–
prie pertineat ad Logicam
ucentem~
SECUNDA CONCLUSIO.
U.ru.r
prceceptorum
/ogicalium
ira
materio
topica
1
reu p..robabili,
&
so-~
Q
phis-