138 / 298
r2Z
Logicce majoris
Qua:!sti0
Prreambula.
p hist-ica
,
propr:e
p11rtiriet
ad
Logi–
cam
:
Ita omnes cum
D. Th. 4. Me–
taph . leét.
4.
Probatur: L ogica conficít syllogis–
mos topicos,
&
sophisticos , quando
l ibuerit,
&
in o¡nní materia : ergo usus
:in
tal ibus syllogismis perti net ad Lo–
.gicam. P rnb atur antecedens;·siquide m
tales syllogismi procedunt per media
faci!lima,
&
communissima, quorum
etiam locos,
&
fontes suppedirat Lo–
gica : ideóque, qui scít regulas
Lo–
gica:, statim potest ejusmod i syllogis–
mos conficere:
und~._9ici t
Aristoteles,_
4.
Metaph.
leé1. 4.
D ialeéticuro dis–
putare probabiliter de omni ente.
TERTJA
CONCLUSIO.
In
mate:·ia
demonstrativa
,
saltem
log.ica!i
,
Logica
pote!t
dici utens.
Pe
batur : L ogíca co nfic iendo suas
demonstra tionf's , utitur quoque suis
pra:cept is : .erg(N n materia demonstra–
t iva , sa ltem Jogicali , habet u su m.
. Conclusioncm isrnm quidam Tho–
mista! negant·; quod velint, usl!lm de·
bere omnino d ist ingui
a
dcélrina logi .
cali: U nde, qu ando Logíéa explicando,
&
deffin i-éndo demonstra rionem , ser–
vat
r~gulas
b<2_na: deffi ni tionis' aut di–
visiooü, d icunt, talém aétum esse po•
tius doétrinam , quam usuro: Sed q ua:s–
tio est solurn de no.min.e. Melius dici–
tu r, quod idern aétus potest esse simul
doeJrina,
&
1'sus:
doélrina quidem, in
quantum tradit aliqua pra:cepta; usus
v~ ró,
quaten us tradendo illa, servat re·
gulas alibí pr.a:s_criptas. C a:terum an
L ogíca possit dici utens in materia de–
mo ns.i.rativa aliarum sc ientiaru m ; id
est , an Logica conficiat syllogismos
aJiarum scieotia_rum, ve! solum di rígat
pra:scribendo regulas? dicemus art.
6.
!<'
QUARTA CONCLUSIO.
Logica docenr,
S
utens non sunt
duo
habitus
realiter
distinéJi
,
sed
tantum
duo
munera ejusdem habitus;
ita ut eadem fac ultas sit, qua! regulas
explicat,
&
11Jas ad usum red igit. Con-
. clusio est c mrnunis ínter Thomistas,
&
alios ; qu am insin uat
D.
T homas
4,
·M era phy. leét.
4~
.
.
Probatuc ejus principiis:
usur
~
&
doéi!iria
regularum logicali um perti,
nent
ad
eundem habit u.m :, ergo
Lo.:
gica .docens
>-
S
uteru",
est idem habl–
·tus. Probat ur an tecedens : aél us
S-ub–
·ordi na ti, quorum unus o ritur ab atio,.
&
n on
addit
nc vam · difficultatem,
pertinent ad eu ndem habi t um ; sed
usus·
íñ.
L ógica oritur ex doél.rina ,
ut
patet, ipsique subordmatur , occ no–
vam a dit difficu ltatem : ergo usus,
&
doélrina in Logica speétant ad eundem
habitum. M ajor est
D.
T homa:
11 . 2.
q.
:18.
arr.
4., &·
patet induétione: Sic
amor D ei,
&
proximi s.peélat ·ad ea m–
dem .cha1iratem ; sic vincere n im ios.
timores,
&
fren are temerarias auda–
cias , speétat ad u nicam virtutem
for–
tirudinis : sic
eu m colere , adora re,
precarí ,
sacrificare , &c. peitinenc.
ad unicam virtutem
religio nis, &c.
M inor vero probat ur : si usus regula–
rum logicaliuni adderet di fficultaterru
supri doétrinam , vel ea oriretur ex
parte materia! ,-q ua: resisteret; ut
in.
arte fabr ili ferrum resistit , ideóque
opus est speciali industria ·ad ipsum·
traéta ndum: vel ex parte potentia:
exeCUtiVa!, qu a: e.sset aJ ia
a
po
entÍa
sciente ,
ut
in mus ica ; nam Mu
icus
mente scit reg ulas , & gu tture
eas
exequit uc, ideóque nova indust ria
in·
diget ad er udiendam vocem ; sed ex
ne¡¡~ ·