632 / 798
604
Catoptric~
imer F
&
G,ql1are angulus fubquovidcbicur ob–
jell:um AB, per ref!exionem-ad minus fpeculum
faél:am, minor eric angulo
FCG,
fub quo vidernr
in fpeculo majori ;
ig1rn~
minor apparebir illius
imogo in minori fpeculo; quod erac demonlhan–
dnm.
IZ!11lilo:l!ll1lll111l7lill.'ill111.l1\1.ilJ.¡¡¡¡:1ll\fl\IQ!l!l:fl~!llJllll@1Jij:[ll:i
PROPOSITIO
XXI.
<Theorema.
Omlo immoto
,
ji
objeElrmi
ad
fpe"'lum accedm;
ma¡or illiiu apparebit imago.
Sir objeétum A B, ab immoto oculo Ípell:a–
ftim , ficque ípeculum D E , accedat obje4um in
FG,
dico ah oculo objeél:i
FG
videndum effe ma–
jorem imaginem quam objell:i AB. Ec primo qui–
dem clarnm eíl: angulum DHE,
m~jorem
erre an–
gulo
A
H
B. Deinde cum punll:um
F
fic
vicinius
fpeo.alo , erir etiam ejus imago vicinior fpcculo
quam imago pnnll:i A. ldem oílendam de imagi–
ne P?nll:i G. Cum ergo imago objeél:i G rennió>
nctur cothe.ris comprehendcntibus angulum ma–
jorem
&
in majori
a
cenero diflantia, ea cria1n
major erir, confequenrcr major apparcbit cum
lit
vicipior oculo.
IZ!1!1.!l·ll!lft!lt1!llZ!1l!!if!!1!1!l·!l!ll!.!ll1f@!1.!l!1fül!l!1.!1!l!l!!t!l!ll12
P R O P
_0
S l T 1O X X 1I.
Theorema.
Oculo
ad
fpec11/11m convexurn accedente imaginet>
mimts
d.¡lant
afuperficicfpecrtli;
&
majores
apparen(,
.• Sir ohjeél:um A, quod videatur ah oculo
B,
lic–
que
ilüus imago in punao
e .
ª"~ª' 11~l¡¡s
ad
fpeculum,
ita
lit
lic
in
punl\o
D ,
díco imaginero
o~jeéti
A,
fore vicíníorcm fpeculo,
uc
verbi gra–
tia in punll:o E. Sir enim punllum reflexionis
F,
in quo reflcll:irnr objcll:i
A
ad oculnm
B ,
tune
pnnll:mn relle¡¡ionis reípell:u oculi
D ,
non erit
inter
F
&
H.
Si enim eífec incer
F
&
H, angulus
incidenciz fierec major qnam in
F,
&
confoquen–
rer angnlus ref!exionis,ideóque recederet
a
punéto
B
versus A , ur oltendi facilc polfec nili clarum
effer. Sic igitur G, punll:um rellexionis remittcns
radiun\objell:i A ad oculum
D ;
limque rangen–
tes FH,
GI.
Demoníl:r. Ofrendo imaginem punll:i A , re–
~pell:u
oculi.D, non porroerre neque in C , neque
mfr~
e .
lit
In
punll:o
o ,
ideóque Íequetur illam
erre
m
punll:o
E
Cupra C ; nam (
per
11.h11j.,.)
ica
eíl: AK ad KC, ut AH ad HC,
&
rurfus ita edam
erre
e
AK ad K C ; ut Al ad l C , igirnr ita errec
Al ad !C,licut AH ad HC;
&
q11ia Al,primami–
nor eíl: renii AH; fecunda eriam IC, minor errec
quana HC, rotum pane, quod implicat.Oíl:endo
irem locum imaginis reípell:u oculi
D,
non elfe
in O. Sir enitn
(j
fieri poteíl:, igicur ica eíl: AK ad
KC ficm AH ad HC;
&
ita AK ad KO; ficut
Al
ad 10,
íed majorcíl: ratio AK ad KO; quam
AK ad KC; igimr major erret racio Al ad JO;
quam
AH ad HC; ergo multo major errer ratio
Al
ad HC minorem , quam AH ad eandem HC,
minoris ad eandem,quod implicar.
Ex quo íequirur imagines objeél:orum oculo
viciniori ípeculo, apparirnras majores. Cum enim
1~n.1
oculns, quam imago fiant viciniores fupe1&–
c1e1 Ípeculi,fiunt eciam viciniores inter
fe;
deinde
cacheti incidentiz diveríarum parcium objelH,
quo magis
remO\'Cnt~r
a
éCntfO
fpeculi,
CO
etiam
magis recedunt ,
&
confequenter imagines fiunt
majores; íed majores imagines,
&
oculo vicinio–
res , majores etian¡ apparerc debenr : ergo oculo
ad fpeculum convexum accedente , imagines ob–
jcél:orum majores apparent , quod erat demon–
füandum.
m•·~411'J@>!•t'.Mffe@e-.,~tfi~tMo
PROPOSITIO
XXIII.
Theorema.
In fpmtlú convexis dextra apparent finiflra.
Sir objeéYum AB,oculus C,fpeculum cQnvcx1¡m
E.FK,imago objeél:i AB
lit
GH; dico
fi
fpell:aróf,
in punll:o
e,
fe convertat ad
ohjeél:UI~
AB ,
~beárque ad dcxteram parrem
A ,
ad
lin1ílra~
?ar–
rem B,
(j
íe converrat ad imaginern, quod.
'~ª~'"
pllila¡
dextri
A,erir
ipli
ad
linifüam.J)uét1s em.m
'atben5,