De
Fontibus
naturalih.
&e: . -
vare
&
aggeribus iifdem munire. Aliud eidcm
malo remedium excogirarnm foit, nernpe cum
experiencia compecrum e!fet , flante prxcipue
firoco, Tlberim imumcfccre, eo quod aqu•m ma–
ris i11 ipíum Tiberis alveum immirr2r, nonnulli
crediderunr , fi olius olveus 2d aliam pl•gam ob–
verf.1s excavarerur, fore
uc
non ita imumefcerer.
In
quo multa conlidcranda e!fent ,
&
primo an
mare in toro lictore non augearur flame firoco,
[¡
cnim eius inrumeícemia eíl: ira univerfalis
ur
in roto lirrore Italia: inveniacur ; fupervacanea
foret illa camela.
Flumina amero
uc
plurimum procul
a
mari
fa:pc rnagis incumefcum,quam prope.mare ; quod
animadvercitur in Pado,in quo fuffic1t prope m•–
re uc
aggetes aqu"'.
con~1e1a:
fup.erficiem
qui~que
pedibus fuperenr,
111
loc1s remononbus requ1run–
rnr
w
pedes, quod puto tribuendum majori alvci
laciwdini.
Ut ergo rnclius imelligatur fluminum dccre–
memum, aut augmencum quod fa: pe ex rerarda–
tione, auc incir2tione aquz: oritur.
Sciendt1m
di:
primo velocicacem fluvii oriri ex
dcclivirare alvei, qua: opc libellationis cognofci–
rnr,
&
de gua adhuc infecius,
1,
ex pra:concepto
impetu fa:pe Ilumina velocitatem habenr, eo quod
per alvcum valde dcclivem aliquandiu dec11rre–
runr ,
ranram velocirarem aqua poteíl: concipere,
ur
alvcum horizonra\em facile percraníeat.
Rcll:itudo 2lvei juvat aquz: cucfum quia ca:te–
ris paribus
tic
major inclinotio , quia longior al4
veus
ur
cíl: linuofos , fub a:quali fpatio minorem
facit cadentiam. Secundo in linuolis alveis retar–
damr ad ripas impccus aqua:: 2ffell:anr frepe flu–
mina hujufmodi finuolitaces ex caulis per acci–
dens quod ina:quales cipas arrodanr.
Quaerimr deinde an melius lit alveum e!fe
la–
tiorcm , quam arll:um,
&
an aqua facilius,
&
ve–
locius lluat
in
uno quam in a\io. Et primo qui–
dem conlideranda eíl: ill.a rccardatio, quarn pari–
nir aqua, dum fcicat
&
tangir alveum. Nam in-'
zqualitatcs alvei haud dubie aquam remorantur;
ticm inrequalitares rabu1atocurn in navibus eamm
motum irnminuunr:
&
fecundum eam coníidera–
tionem, a!veus cujus fupcrficies major effer; rna–
jorem ctiam aqmr moram alfcrrct.
Ira
tubos cy–
lindricos cz:teris pra:ferimus, quia figura cylin–
drica confbns circulari ; minorem habet fopedi–
ciem quam priíinata ejuídern copacicatis.
.~a:ri
fecundo porcíl: an aqure curfus tam inhi–
bearur' eo quod aqua fundo horizoncali iníiíl:ar,
ac quod ripis adha:rear,atque adco an magis aqua
ex ina:q1.1alitatibus fundi rerardemr, qnam ex ri–
parum inzqualitatibus : ccedidecim ex ina:quali–
ratibu, fundi ; quia ina:qualitates fundi aquam ad
afcenfum coganr, ina:qualitares vero riparum,de–
rorquenr morum, horizonralirer ramum: gravia
autem pra:cise rnocui horizomali non relifiu,nr.
Czcera hujuíinodi ad praxin milia conliderari
polfunr.
¡j!¡ll'l!!i!ll'l!ll!lll'l!!íl!.!lilll111l!li!!l~1lll1Ji)W·i'lll1.lllll'1!!l'11
P R
O P O
S
I T 1
O
XL V l.
'rhcorema.
'A11ffoffttvio,
q11an1i11u "'!",¡,
jl11entu,
ad
q11a11titÍt–
um priflinam, habet rationem compoftam,
ex
r111ione alti111dinu,
r!;'
ratione veloci1a111.
Sit fü1vius qui crefcat liquatis nivibus, aut
ali~
quacumque ratione ; fiarque comparati&
aqmt
fluenris poli: incrernencum cum aqua prifiina.
Dico rationem aqua: ad aquom, dfe compolitatn
ex racione alritudinis,
&
velocitaris.
Dernoníl:ratio. (
Per
<ti.
h11j1<1)
aqua lluens,vel
in duobus fluviis ; vel in duabus feél:ionibus flu–
vii ; haber rarionem compolirarn ex rarionibus
feél:ionum ,
&
rarionibus vclociratum :
&
cum
feél:ionum lit eadem latitudo (
per
1.
6. )
fe
habe–
bunr feél:iones ,
ur
alrimdines ; igicur aqua, ad
•<¡ua~n
habet rarionem compofitam, ex racione al·
mudmum ,
&
ex racione ve!ociratum; quod erat
demoníl:randum.
l/.!l!l!l111l~¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡;¡¡¡¡¡¡!lli1lli•1lll1ltí!í1!01Jll'1!:1Jll(lil:¡¡:¡j1Jlml!
PROPOSITIO
XLVII.
Theorema.
Qriomodo
11q11,¡,
jimd11m 1xcavc111.
Primo cercillimum efl non po!fe aquam
O.'Cca–
varc fondum pra:cise quod gravite1. Qnia cmn
cerra majoris
lit
gravitatis in fpecie quam aqua,
vi folius gravicarionis atrol!i non porcíl:, auc loco
dimoveri. Excavar amem dnm fe in poro¡ inli–
nuans , ab alia aqua curreme ttahitur
&
rapirur,
fecumqne eciam rerram avehit ; pra:cipue vero
quando eíl: ina:quale folnm , aqna in eas ina:qua–
lirares impingens , eas arrodir. Ita dum alveus ex–
cavandus eíl:; fulcari ranmm deber folum, aqua
emrn pra:cerfluens, rerram fecum auferer. Maxi–
mc vero dum pra:cipiramr ' fnndum excavar, ex
concepto per c2íum impem. Ira
Út
in iis aggeri–
bus quos ad dandam aqua: cadcnriam coníl:rui–
rnus , ad machinas hydraulic:>s, opus
lit
pofi ca..
fum, lapidibus folum íl:cmerc, ne aqua: cafu ex–
cavernr. Q2od aucern diximus de fundo, inrclli–
gendurn ctiam,eíl: de ripis, immo aggcrum rcrra
moll ior reddira fa:pe gravitare fua in fluvium de–
cidir ; quarc multi ut melius ripas confervent, ul–
rro ina:qualicaicm omnem aufernnr ;
&
promi–
nentes pactes disjiciunr, neque enim aqua rolle–
rcr omnem ina:qualirarcm ; ícd unam auferendo
a\iam prod.nccrcr.
Poli: maxima aquarum incrcmema, li celerirl't
fluvii dernmercant ; disjicinnmr aggeres. N arn
rerra mollior, focilius dilabirnr, ubi foflenrari de–
finir: aqna cnim fa:pe terram
conrin~r,
dnm i11
eam gravirac; ubi vero eam 1110\Jiorem rcdditam
íl:arim deferir,
ad
cafum rrahir. Quod
li
fluvius
Íenlim decreícar non eíl: cannnn periculum, quia
ripa fenlim exliccatur,
&
ilildurefcir.
ilfte!!!&@eoi<H·Efi·~-··!<iE>J,.Efi-·Eól!&~Hil'
P R O P O S1T1 O X L V 111.
problema.
~mo"'1
derivntione minuantttr
jl11m1·n11m nq11tt;
&
t.\'fccem11r pal11des.
Quia ha:c in ufum communem venire polTunr,
fümrque in
hk
materia
a
mulris propoliriones
ridicula:, ideo nonnulla de hac fubjicienda cen–
fui. Qua:limm fuir aliquando, an derivatione
flumii1a minuerenmr, alferrumque ab aliquibns
non minui. Q!iia fcilicct
li
dcriventur aqua:, flu–
vii vclocitas minor eric ,
&
ex
minori velo–
cicate intumcícet. Qua: ratio nullius eíl: momen–
ti , co quod manifdla: rcpngnct
cxperic~ria:.
PnrnQ