1000089651

•

[150-153]

tantum enim malum emn sibi sua sponte arcessiuisse" Qui–

bus dictis e conspectu abiit: ac per totam illam noctem < adu–

lescens

stupore ac febri frigida uexatus est. Ea tamen noc–

te uiuus euasit.

[150]

Postridie uero cum se iam iam ad

ínferos abreptum iri existimaret, adulescens quidam forma

pulcherrimus ad eum

~ccessit,

senis illius faciem similitudine

refere~s:

nudus tamen aderat, spinis coronatus, magni ·ponde–

ris crucero humeris gestans, e pectare autem magnam san–

gtJ,inis uim effundens. Qui prope illum consisteµs , interrogauit

a0 se cognosceret. Neganti illi, excepto quod similis esset ei

seni, quem superiore nocte uidisset: "Equidem ego, inquit,

eius filius, Christus sum:

[151]

qui cum hominum ani–

mas pereuntes uiderem, in hunc mundum descendí, ibique

I}lortem oppetii, ut eos saluos facerem. Tibi autem perditissi–

mo, qui facinus hoc meum non sis reueritus, en adsum renun–

tiaturus te passionis huius meae expertem mansurum, ut per–

petuis cruciatibustorquearis." Quae cum dixisset, manu san–

guine excepto

qu~·

e pectare manabat, eoque iuuenis ore ad–

sperso, "Hic, inquit, sanguis meus tibi pudori sit, qui ad -reli–

quoru.m salutem effusus

est"

[152]

Cum dicto autem e

conspectu abiit. A.egrotus autem mortuo similis :qiansit, qmne

iam saluationis suae spe deposita. Fratrem .igitur arcessiuit,

qui <'.um adue:r,tisset, fratre tam pallido, tam macilento ac qui

uix agnosci posset, conspecto, uehementi correptus

dolo.re

, sic

inter lacrimas locutus est: "Quid hoc, frater? Quo prior

illa forma tua, ab omnibus tantopere expetita, a:biit?

[153]

Qualem .te nunc adspectu .foedum adspicio

Vbi iam robur

illud.. tuum? Vgi improbi illi admonitores tui? An ideo te a

praesens et futurum tempus.

D.-Cur tiero Ecclesiam • 'unam' dicimus cum tot m na"

latere suo abduverant, ut isthuc peruenires et animam tuam

perderes? Cur te trementem adspicio, sic febri paene inte-

5 16

•