1000089651

[146-149]

litterarum studiis operam daturi profedi sunt. Ac natu quí–

dem minor, discendi cognoscendique studio, coepit Deo esse

addictus, proborum societatem appetens, malos a.utem deui–

tans. Frater autem maior natu studia neglegebat, cum malis

conuersans, edens, ludens, scorta quaerens.

[146]

Cum

autem eo improbitatis processisset ut uita eius omnium ocu–

lis esset exposita, sic eius nomen male audiebat. Minor natu

frater pro uiribus ei inseruiebat, ut bene uiueret admonens.

Cum autem illum recta consilia a.e monita flocci facere obstrí–

nantem uidisset, die quodam sic eum cum fletu allocutus est:

"Equidem uides, dilecte frater, monita a te mea parui fieri:

ea enim non aliter ac puerorum ineptias respicis. Propemo–

dum autem dies ille aderit

[147]

quo te poenitebit, te

Spiritus Sancti mandamentis obsequi spreuisse." Risque tan–

tummodo dictis, abiit;

tamen interim a Deo petere ob–

nixe non intermitteret, ut induratum fratris cor emolliret.

Deus autem pater noster, misericordia eius adductus, preci–

bus exauditis, graui in eius fratrem morbum immisso, in

lecto decumbere coegit. Morti autem iam proximus, tot reco–

lens animo peccata sua, de salute desperabat; pro certo enim

habebat, se tot scelerum conscium in inferos esse casurum.

[148] Haec uero cogitanti, nocte quadam senex quidam

uenerabili admodum adspectu in cubiculum introire uisus est,

quem, terribili se uultu intuentem, metu contremiscens

uix

quisnam esset interrogare potuit. Utcumque interroganti

senex ille respondit: "se Deum Patrem esse, creatorem eius,

qui ei uitam dedisset, eamque, qua praeditus esset,

animam : eiusque gratia se solem, lunam, stellas con–

didisse, ut,

[149]

improfüs moribus eiuratis, tan–

dem poenitentiam ageret. Quod autem m·ente tam obsti–

nata sua mandata spernere decreuisset, se ad eum uenire ut

renuntiaret eum in perpetuum in inferís esse mansurum;

515