1000000220

Previous Page

Next Page

Page Background

De l\tfaúria.

Art..II.

55

teri·am in ratione substantire aétualis

constituat.

Reponunt aliqui: Aélum illum ma–

ter ia: proprium, esse solum aétum me–

taphysicnm , aut potius

logicaler:n,

nempe, differ<?ntiam materire , qua:

dº1tferent ia

a

Logicis,

&

Metaphysicis

"f.lur

dicirur: Arque adeo non obsta·

· re, quin materia physice ,

&

proprie

loquendo , sit pura potentia.

Sed contra ·: Materia differt ab aliis

rebus, quod sit pura potentia ; hic

enim est proprius ejus caraéter: ergo

ditferentia materia:

non

est aétus

etiam metappysicus. Ca:terum ,

si

illam diffúentiam , r¡uamvis non sit

aétus , Adversarii velint vocare ac–

tum , abutentur nomine· , sed rem

non obtinebunt.

·

.' Confirmatur conclusio : Primo :

In

deffinitione materia: nec vestigium qui–

dem aélus a·pp:iret', ut videre est in

ucraque deffinitione,quam supra retu–

limus ex Aristotele, qua:que ab omni–

b us Peripatheticis admittitur. Secun–

dó : Si materia includat adum , ve!

~rit

aétus simplex , vel compositus ex

adu ,

&

potentia? Si aétus simplex,

.cur potent ia dicitur?

S1

componitur

ex aétu,

&

potentia; quomodó dici–

tur prima poteni ia? T ertió : Cujus–

inodi erit ille adu s materia: , an subs–

tantial is, an accidenta lis? an .subsis·–

tens, an informaos? Non sane esse

. potest accidentalis,

&

informaos; cum

n'ibil su ppona·t, cui inha:reat, aut quod

'informer. Nec substanrialis ,

&

sub–

sistens; alias esset perfé'dior forma,

qua: non est adus subsistens. Dein –

de, nutabit forma: substantialis deffi–

nitio ab Adversari1s

recepta, qua di–

citur , primus aétus substantialis.

Qu:ero demum ab Adversariis, quid

tandem intelligant

per

tlélum

essen~

tialem?

Ve! enim intelligu nt omné id,

quod non est nihil; ita ut aélus oppo–

natur nihilo,

&

quidquid non est ni–

hil, dicatu r

a&ur:

Hoc

si ne dci–

bio materia erit

aélur

,

quia non est

nihil , sed res aliq ua: sed

ho~

mod'I)

usurp·are nomen

'aClur,

estabuti te·r–

minis ; quia

&

potentia quoque ann*–

meratur

in

rebu s, ingredíturque com–

positionem entis creati. Vel intelli–

gunt per

aélum euentialem

aliquod

determinatum in linea entis ,

&

expri–

mens modum essendi specialem ; quo

sensu dixit D . Thom.

Aé'fum eue

id,

quod determinat potentiam

:

&

sic

materia non est

aBus,

quia de se est

quid indeterminatum ,

&

ad omnes

entis materialis species indifferens.

Concludamus igitur cum D. Thom.

2,

cont.' Gent. c. 4S. in rebus tres gra–

dus reperiri : lnvenitur enim aliqua

res , qua: est aétus tantum , scilicer,

Deus optimus maximus ;

&

jllia res,

qua: est potentia

tantum , scilicet,

'lllateria prima ;

&

demum

ali~

res',

qu~

miscetur ex a'étu ,

&

potentia,

cujusmod·i· sunt omnes creaturz' (n:.

·ter Deum;

&

materiam primam, po–

sit<E. Onde , ut arguit idem

S.

Doétor

r.

p. q.

t

1).

art.

1.

ad

2.

sicut Deus

est aétus purus, nullam

h~bens·

po–

-tentialitatem ; ita mar eria est poten–

•tia pura

~

nihil inchidens de adu :

&

ideó substanti<e, qua: fiunt ex mate–

ria prima , 'dicuntur

fieri

rirnpliciter,

quia sunt prima entia; qua: ut pon–

derat

2.

contra Gent. c. 37. non fiunt

ex ente aélu, sed ex potentia etsendi

simpliciter , scilket ex materia pri–

ma ; ens autem simpliciter dicitur:

quod est primum, non super zdifica·

tum alteri priori.

Solvuntur objetlioner.

Obj.

1..

Quod

est

simile primo ac–

tui,