1000000220

70 / 436

56 Physic~ pdma pars. Disp. I. Qurest. 11.
tui , est allqu o modo aél:us ; sed ma–
, t er ia est aliquo modo similis primo
aéT ui, scilicet, Deo: ergo est aliquo
· modo aétus.
Resp. Distínguo minorem: Materia
est similis primo aét ui, ur ens eft, con–
. cedo: ut aéfu.r ert , nego. Et nego con–
sequen ciam : Cüm enim materia non
sit aétus, non potesr assimilari Deo
· ín ratione aél:us : Attamen, cum sit
suo modo ens , quamvis potentiale,
& inchoaétum tan tt'tm, assimilatur ali–
q_uo modo D eo in ratione entis.
In~abis: Materia debet assimilari
Deo, ut aél:us e t: ergo nulla solu –
tio. Probatur a ntecedens : Effeél:us
debet assimilari causa: in eo, quod est
ratio causanJi ; sed Deus causat res,
in' quantum est aétus: ergo materia
"deber assimilari Deo, in qu.antum es·t
aétus Simile argumentum sibi objicit
D. Thom. r. p. q. 44. art. · z. 'a<;! 3. ex
'cujus doétrina ibídem tradita:
Resp. Nego antecedens: Ad proba–
"tionem , distinguo majorem : Effec–
tus debet assimilari causa: in eo, quod
~est ipsi ratio causandi , dfefrus adte–
_,uate sumptur , concedo : inadcequa–
re sumptur , nego; assimilatio enim
effeétus est finis intentus ab agente;
jdeoque non obtinetur , nisi opere.!
_perfeé\-o: i:.u m igitur materia sit so–
lum inchoatio effeét:us proprii Dei,
gui est ens, & compleatur per for–
roam , non debet sola repr.::esentare
a étualítatem Dei , sed perduci ad
hanc repra:sentationem be,neficio fo.r–
ana:, qua fit ens aétu.
Vrgebis : Efü.élus etiam inada:qua–
tus debet saltero imperfeéle , & in–
choat~ ass1milari sua: causa:: in eo,
quod est, ei r3tio agendí : ergo mate–
ria erit saltem inchative aél:us.
Resp•. Materia~ esse i,nch~ative
aétu m , non qu ia ipsa sít aliquid ac•
tu, sed qu ia est potencia ad aé\-um:
Potencia enim est qua::da atío
aél:us, ex D. T hom. 1. 2. 27.
art. 3. Un<le materia potest sic dici
simil1s inc hoat ive primo aétu .
O bjic. z. Quod non ~sl ens adu, ni·
hil est ; sed materia non est haben–
da, ut merum nihilum: ergo esi ens
aél:u.
Resp. M·ajorem argumenti, quam
adversarii pro fundamen to sua:: sen–
tencia: assumunt, esse omninó fa lsam:
N am, ex A riscotele, & S. Thom. r.
Physic. leé\-. 9. inter enr aélu , ~ nihi·
lum, mediat potentia realis essendi.:
U nde Arir.toteles ens rea le d ivisir in
aél:um, & potenciam. ldque cerca ra–
tione constat : N am, si potentia, ut
,tal is , nullam reálitatem exprimeret,
esset mera privatio : ltaque , ut ma -
teria non sit nihil, non est necesse, u-t
aétum entis dicat: sed sufficit, ur sit
potentia realis susceptiva primi aél:us
essendi : Nihil enim , non solum ex–
c ludit aé\-um essendi, séd etia m posi–
tivam , & realem potentiam, huic
aé\-ui subjeé\-am.
lnstabis: Mundus, antequam crea–
recur, idcirco eaat meru~ nihdum,
quia erat in pura potentia ·: ergo, si
materi a ex se sit pura potentia , ex
se nihil est.
Resp. Disting. antec. Quia e'rat in
potentia , mrre obj eElive ' & per .den()–
minationem extrinucam , petitam !
potencia aétiva Dei, conced o : Quia
erat in potentia, rubjeélive , & per en•
titatem atiqurmi, cap<>cem aél:ualitatis
essendi, qual is est materia ,-nego. _Ex~
plicatur solutio: Duobus mod1s d.ici–
tur potentia, objeé'liva, & rubjeetiva:
Poten1ia objcéli a est mera non re·_
pugnantia ad e.ssendi¡m, connotans ill
ali-