245 / 298
D e distinE!íone Relationis
&c.
Art.
V.
'2 '2
9
Pr b tur prtma pars ratione, q uam
-tangit
. T h mas quodl.
?·
are.
4.
Ab
eoJem res desumi t u n1ta1em pe-
1fi<.:a
,
q
de umit
erie
;
sed
R -
hiío
d oumn suum
eue
:\
fundamen–
to
~·mul '
&
a
l
r mino : ergo d su mit
nitatem
sp~ci
1c:a m a b u troqu e. Ma -
j
r
p:i t..1:
rqur<lem ens ,
&
u n um
o n vercu n tur , qu rel1 bec eni m res est
na
pt:r
s uam entrca1em : unde ab
eod.emhaber ,
Ut
u na SÍt ,
a
q u
ba –
bee , ut sic. Mino r ver
de Ja ratur:
e
la
ti
o
ssen ia lirer e e re:.pdtus
r–
Uls
a
fundamento ad 1e1rnrn u m: er–
go ab ucr o ue des u
it suum
11ue ;
a
fondarnen t
qu idem ,
Ul
a
U ~a ,
a
t t: rmino ver
ur ab
~1
,
q u ud
u n ·
n
tacur : seu , ut di it
B.
lb nu
M agnus , ;\
fu ndamen co, ut ab eo,
e r quod ese ;
a
termino vero' ut ab
o, ad c¡uod est.
CQnfirmatu r, pr;rcipue, quod de·
sumat
a
le4'.min0' ex ge nerali princi–
p io ,
a
D.
Thoma srepius incu lcato.:
l!:a
,
qua: ordinantur ad alrum , speci–
licantu r per ordine m ad al iud ; sed
eJatio
X
n a tura sua o rd ina tur ad
1ermin u m : ergo
speci.fianu
p.eror–
d 1nem ad t rmin um.
i>r
ba tur eliam secunda pars con–
clusionis , nempe , ad varieta tem , seu
te rmmí ,
seu fundamenci
,
variari
sp.eciem R elarionis : nam ,
e~
e
m–
muni
hilosophorum a xíomate ,
Bo–
tium
derumitu r
ex
intfgro
catu11;
m ltim vero
ex
quo
urnque
de/elfo;
s.edu nitas s pe inca
st quodd am bo–
n m'
i isio
ro habet q ua i rac io -
11
m malí :
rgo unicas sp
cif.cad
su –
m rtur quidcm
a
ni1 ar
funda men u ,
&
cer mi i; d i ,er sit s
eró ab alt
u –
triu d1v 'rsi1ace.
on firmatu r: Ut enim supr:l rlic- .
tll m
est ,
R
1
tlO
spe ificaLUI
a
fun-
damenco ,
&
te rmino
ut
in ·ice
comm n 11 rancur; seu e.· coaprJtio ne
funda m nti curn termino; atqui com–
men ura tio, s u coapta tio
aria tur,
variato allerut ro ext remo : ergo, a –
r ia co seu
fu
damento, seu
term ino,
.ariatu r R elatio; ut ver bi g ra1 ia , Re–
la t io d i.ssimilit dinis , quarn ni
dr it ,
ad
e
r um ,
&
similii udinis, qu a m
d icit
d
ygnum , quam is fuad n–
tur in eodem , scilicet, in a lbed ine ,
auamen sunt diversa: speciei prop–
ter variationem cerm1norum : Et si–
mil11 er, relat i•4 patris ad fil ium,
&
s¡–
mi irod1nis
ad
u11dem, su n t d iv rsa
rop·er diversí1a tem fu ndameniorum;,
qui
pa t rni tas fund tur supca gene–
ra 11 n
m '
sirnil1tudo vero supra con'
enien iam in figuta.
O
j .
1.
Unius non po test esse, ni–
si un icu m specificat jvum ; sed R ela–
tio est unica ,
&
simplex: ergo no n
potest
hab~re, n i~i
unicum specifica–
tivu m.
Resp. Fundamentum ,
&
term i–
nurn non
habhe
rationem
,
nisi
u nius spe i cativi; proprie enim spe–
cifi aot Rela1ionem, quatenus in
1-
cern coa tantur,
&
commensu ra o–
tur; ac proinde quatenus sunt quasi
unum.
Obj.
2.
R ela tio no n specificatur
a
suo
oppo~i10;
sed
l
rminus est
po–
situs r lat1 ni : ergo non specifi
tur
ah
ipso
Resp. Distinguo majorem: Rela–
t io non specificatur
a
suo o posito,
ut d
c11uiante
speciem
,
concedo :
ut .
a
ti!m.inante ,
n go. Adde prérter
a,
qu od s
e
iale e
in relativis,
ut
d~·
pendeaot
::i
suo
po
ita ;
1dt óque
possunc a b
illo
s~e
ificari.
t
r.iim
ad ertic
D.
Thomas qu;est.
7.
de Por• .
are.
8,
aLJ
4,
opposilio
relativ.a
est o m-
nium