243 / 298
Quis sit
terminus.
R e!ationis.
Art. IV.
z .i
7
mutua, npn resultat, nisi posilo pr ius
lius , est terminu s paternitat is, seque–
.termino: ergo :terminus prrecedit Re-
.retur, q uód pa.ter deffrnire tur forrn a–
lar ion m etia1n muruam.
liter, per filí um ,
&
füius per pJ trern;
Resp.
eg·o amecedens : Ad pro-
a tqui hoc est inconveniens: ergo, &c.
ba tio nem d1stinguo anrecedens : Re- Major pater; nam R elatio deffini'tur
Jatio non resultar nisi prius pasito· per suum term inum. Minor veró pro–
te rmino ,
qiioad entitatem,
concedo:
batur: quia,
ali~s
daretur circulus vi–
quoa.I
ra 1onem
formal-em
terminan-
t iosus, dum pater
q
ffiniretur : Qui
di,
nego. Et similüer ad
cons.eq.Ter-
respic.it.filium;
&
fil ius, qui respicit
minu pra:ced it Relationem,
quantum
patrem •
.ad et>titatem,
concedo:
quantum
acl
R esp. Nego minorem. Ad proba·
f ormalitatem
terminandi
,
nego.
lo
tionem, nego circulum 1n deffin itto–
-termi.noenim duo sunt d istinguenda.
ne rel ativorum esse vi.tio um; imó es-t
E ncitas termini,
&
ratio forma lis, sub
necessarius, ut dicit Porphyrius c:i.p.
qua terminal; v. g. in filio, encitas
de specie. Unde commu ni 1er di cit ur,
filii est ipsa filiario,
su~
qua termina t
R elativa mutua eue simul c(lgni io
~
relationem' patris. L icet igitur en tiras
ne ;
qu ia mutuó se no tificant ,
&
do:f–
termini' debea t
prius narura poni,
finiunt. ·Quamvis nec sit sibi om n·ino
quam res'u ltet Relatio; atta meo ratio
circulu s ; quia, scilicet , se deffi niunt
formalis
~
su b qua terminat, est si-
sub diverso respeétu; nam filius def–
mul natura cum ipsa Relatione , ut
finitur per p atrem, uta se respeélum;
füiatio cu m patern itate.
pater vero pee füíum' .tanquam res-
lnstabis: Specificativum pra:ceáit
picíens ipsum.
specificatum; sed terminus , Ut mox
d icetur, est specíficacivum R elationis:
~rgo
termfous et ia m fortnaliter sump·
tus prz:::edit Rela.tionem.
- Resp.
i.
Distinguo majorem: Spe-
.
ci.fica~ivum
per
moclurn
caus'te
, conce–
.db
;)
specificativum
per
moclum t ermi–
ni
,
nego. Ter.minus au tem non spe–
cificat Relationem per modum causa:,
sed per modum puri t-ermin1.
· Résp.
~.
Disti nguó eandem majo–
rem : Specificatívum
pr~cedit
spec1fi–
<:a'tum, in .alií
rebus,
cunc~do :
in re –
lativis mutuis, nego. Ciim enim rela–
tiva mutua mutuó se speci1icent, n on
· habent se prrecedere, sed tantum si–
mul esse ;
&
hoc patet in d ivi nis re·
lation1bus _,
in quibus Paternitas Di–
vina nullo modo pr<ecedit F iliatio·
nem, qua: est terminus ejus.
Urge bis: Si filius formaliter
1
ut
fi.
SECUNDA ·CONCLUSIO.
R elatio non mutua
non
terminatar'
acl
aiiquid
fot rintece
,
&
sub;e&ive
r'elaúvum ; ud so/um relati·vum extrin–
sece'
s
terminaúve.
Conclusio concilia t diversas T ho-
mista rum sententias circa termi num
Re lat ionis n on mutua: : Qui enim di–
cunr eam termi l'la ri ad relat ivum, in–
t elligendi sunt d
relati vo
extrinu–
ce'
&
terminiJtive.
Q ui ve ró Jirunt
.eam no n term ina ri ad relativum, ex·
pl icandi
sunt de
re1arivo
i11trinsece,
&
subjeéliv~
: U n le ut probet ur ,
&
explicetur.
Adverte ex D. Tb ma ) M etaph.
leét.
17.
dupliciter ali ¡uid posse dici
relativum: pri mó
u jeélive ,
&
in·
trinsece : secundo
termina.tive ,
&
Ff
2
ex-,