247 / 298
D e Proprietatibu1 Relationiem:.
Art. VI.
Urgebis: dum patri, tres filios ha–
\ benti , morn ur primogenitus , perit
refatio ad ip.sum : ergo distinéta esta
relai: ionibus aliorum.
Resp. Distinguo antecedens: perit .
rebtio ad ipsum, ut
relatio ett
,
nego:
ur
a•i ipsum e1t,
concedo: solum enim
der, inerae primog-enito, illa
rela tio,qu~
tres antea respiciebat, desinet respice–
re primogenitum,q uia amplit:ls non est;
(<ele
um
integra manet in sua entitate,
quia ad tllam satis est, ut aliquis super–
sit.
AR T 1CU L U S V l.
De Proprietatibut
R e~ationum
,.
B
coordinatione hujut Prcedica–
menti.
P
Roprietates Re!ationum · qu inque
nume rantu r ah Aristotele. Prima
est ,
non haberr1 contrarium
:
Nam
una relatio non pug nat contra aliam ;
&
relaciones di'versissím<E
in eodem
subjeéto se patíun tur : Unde non ba–
bent ín ter se conrrarieta rem ,
~ed
so–
lum
opposirionem
rclativam ,
per
quam , non se mutuo destruunt , si–
cut contraria, sed solum sese mutuo
respici unt.
Secunda proprietas est ,
t1011
su¡ci–
pere mogir
,
é!3
minur per u
;
non
eni
m
relatío crescit , a
ut
decrescit ra,
rioné sui, quia ad illam oon da tu r mo·
tlls. , sed solitm ratinne .su i fundame n–
ti ·: ut, dum paries minus albu deal
batur, Fit similior alteri maxi me a lbo,.
11atione albedinis, qu<E augetur.
Tertia prnprietas est
inuicem cen–
verti:
nam unum
relati vum dicitur·
ad convertentiam cum alío ; v.g.
fi
lius est patris filius,
&
pater est füii
parer: dominus est
~er v i
Domin us,
&
servus est
domini
s.eivus
~
&c.
Quarta propr ietas est ,
eue !Ímu l
natura ,
id est, si mul , .exi&tere ; re·
Jata enim ita invicem co nnethinrn r.
ut unum sine alío esse non possit :
ut
impossihile esc, ut sit servus sin\;!
do–
mino,
&
dominus sine servo.
Qu inta proprietas est ,
eue t irnul
cognitione;
nam imp9ssíbile .est, cog–
noscere unurp r lativ m si ne abo;
ut servum sine domino ,
&
doni i–
num sine servo: Unde, ut su pra di–
xrmus, sese mutuo deffiniunt ,
&
no–
t ificant.
Actamen ist<e
tres ultima: proprie–
tates solis
relativis mutu is
iden tu r
proprie convenire, ut expre!se d icit
D.
Thomas de qua rta prnprietate,
q.
7.
de Pot. art.
8.
ad
r.
Q uia
tame~
terminus relatioois etiam non muture
aliquo modo dtcltur relativus , ex–
tri nsece,. scilicet ,
&
terminacive , in
quant um respicitur
a
relacione ; ideó
qu odammcdo
ist<E
t res propri ra tes
possunt accommodarí relativis etiam
non
1
utuis:, in quan1um¡,
~ dlicet,
impossibile est , quod terminus ac–
tualiter term inec , nisr aétualiti;r s1t
relatio .;
&
ipsa relatio cog oscitu r
rer su um termi num ; ipseque ,terrni –
nus, qti an1u m ad aBualem funB io–
nem terrrrina11d1 ; cognoscitur per re–
lationem.
Qua ntum ad coordinationem hu–
jus Prredicamenti ; in primis relatio
pr<fdicam ntalis est
supremum ge–
nus , quod di viditur
in
rdationes
pr.imi
1
u cundr
,
&
tertii
generis ;
id
est, fundaras
in
unitare,
&
nu me ro,
seu conven ientfa,
&
disconvenientia;
aéliooe ,
&
passione , me nsura ,
&
mensurabíli. Relatio rrimi generis di–
v;di tur in relaciones
convenienti<f! ,
&
disconvenientice.
Relatio convenientire
subdiv1ditur
in
relationes ,
ident itatit;
a:
qua-