409 / 1020
O
P
U S C U L U
X\rl.
H r
non
fint intelligenda
h~
verba
E~clefiafü~i
:
!"Joa
a~
.bis
fo
º1!J~i
ronf1lio
;
f1d
cum viro fanél".
affid~~1
eflo
•
Mmus
ve~1fimile_
efl: Siraddem Spmtu .Sanéto
aftlante ironiattI
m aliis
eJufdem
fententiz partibus
uf
u.rpaífe: Sed
potius cré–
dere
pa~ <:~
ípfum fcripfüfe, .ut
in
L~X.
lnterpretum Verfione
le~imus ,_~el
t
i
13jbli1s
Vulgat~
Verfioms Rabam temporc habebatur:
CNm viro Relig1ofo
sr4fli1
tie fanflitate,
&
cum injufio de jufiitia noli confiliari,
c. Sane ea leétio me-
1
ius
convenit cum tribus Veríibus pra:cedentibus, in quibus ironiam nemo fana!
~ntis
comminifcetur.
.d
con{¡liario ferva animam tuam
•
Prius [cito qui:e
{it
illius ne–
ce¡it4l;
&
ipft rnim animo
f
uo cogitabat
:
ne forte mittat fudem in ttrram,
&
dicat tibi:
Brnw efl vi.a''";
&
fiei
t
contrario
videre quid tibi everziai .
Przterea
1
in przceptis vel. coníiliís, qu:r ad vitam fapienter
&
fanae infti–
tuendam pertinent, ironicam locutionem comminifci
~bfur_
um efr .
~uidqui~
sn
f
ermone
divino
neque ad morum bonefiatem, neque ad
fidei
veritatem proprie refern
poteft
,
figuratum efe cat,nofcas:
(
inquit S. Aug. lib.
lll.
De Doflrina Chrifiian
,
cap.
X )
Si
pr~eptiva
locutio efi, aut fi.¡ itium aut facinus tJetans, aut utilitatem ju–
ben1, non eftfigurata,
(inquit ibidem cap. XV.) Cum itaqueSiracidis infiitutunt
o in loco, quem traéfamus , eífet docere
quin.imhomines in confilium fint
2.cihi cndi ,
&
quibu
infrruai dotibus
effe
d beant
Ut
r étum prudenfque. ab
ii
accipiamu confilium: quinam vero íint cuai qui bus de rebus g rendís de–
libcr.irnon debemus, quod rernm bene agendarum caput eit; non
d1:
verifi–
milc quod in re tanti momenti locutionem
irortica~
ufurparit •
A
TICULUS
X X X l.
Oh{ervatio
Altxandri
in
rtrfum
IX. Capitis Y. Ifaiit, vindicatur a
Crilic11
Praf!e71i.