Table of Contents Table of Contents
Previous Page  43 / 228 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 43 / 228 Next Page
Page Background

34

Traa. III. Difput: l.

Art.

l.

~~ft.

II.

hat Deos, "videlicet fummum Deum , De–

Jniurgum,

&

animam, fed ducfpofl:eriores

atTcrebat eíTe crearos, a

e

fummo Deo lon–

gc

inferiores, quod pene fuit Arii commen–

tum:

Unde Tertullianus Philofophos ma–

xi.me

Platonicos ,

H&reticorum Patriarcas

op

timo jure dixit.

Inftabis:

S.

Athanaftus pluribi, fed ma–

x,ime in

ch{f1utarion~

contra Arium, qure

l egi tur in Concilio Nicreno,

&

oratione

2.

contra Arianos affirmat Ethnicos Phi–

lofophos fuiíTe inexcufabiles eó, quód Ver–

bi divínitatem non agnoverint ex Creatu ·

ris , ait enim oratione illa fecuncj.a :

J

ur~

· P

ftuluJincu{at Grttcos, quod congruentiam in–

ter

fe '

partium, ordinemque rerum naturtt con–

temp!antes ,'nihil cogi:averint de natur& ratio–

ne, frvc Verbo. Res enim cognit

á/

conditorem

eflendunt, ut per eas verum Deum intelligant.

Additumque efl ab eodem Pauto

reterna quo-

.que potencia,

&

divinitas,

ut filium jigni–

ftcaret:

&

oratione tenia ait;

In o'fteribus in–

·dita efl

fapienti&effigi~I,

ut·mundu1 per eam

agno[ceret[uttrp opificem

,

ratirmem vide!icet

,

jive Verbum

,

&.

per Jferbum Patrem, &>c.

E rgo reved. PhilofoJ:?hi per · genitum ra·

fionis lumcn detcgere potuetunt Trinita–

tem Perfonarum .

Re[pondeo

S.

f'\thana{ium his ,

&

fimili–

bus yerbis fubintellexiíTe auxilium fu er–

naturale gratire excitantis, quo illufl:rati

1

hi–

lofophi res creanas contemp ante , obfcu–

ram faltem divi!1re Trinitatis notitiam af–

fequi potuerunt , nam ídem Athanafius

Orat.

1.

contra Arianos ait_: _

GrtJi& ejus

in

lJ

OS cq

fjatifJ m11gn& haud dubte junt,

@9.

fu–

pra

h.on:

inem

~

&.

quod

tr~fc~ndtt

[v.a excellen–

tia omma

cbarz[~ata

P·atm tila, tpfia[que Ver–

bi

cogmtio,

&.

donatio [anéli Spiritun.

Qui–

bus apene fatetur cognitionem Verbi ,

&

!)piritus fanél:i eíTe fupra hominem, adeo–

que nat4rales humani

inte¡leáu~vires tr~n­

fc

endere. Rogab.is

I.

Vtrum Raymundus lullil,ls

rc

v

era cenfucrit evidentel;ll Trinitatis no–

titiam comparari poffe abfque ulla illufira–

tione fupernaturali, an vero revelationem

{uppofuerit .

·

Refpond~o

v.erifimilius

eíie

eum ccnfuiíTc

evid cnter dcm_ol}íh:ari poíTe

divinaru¡~

·Pe_rfonarum Tnnnatem, independenrer ab

ahqua fupcrnatura li illufl:ratione . Tum

guia ipfemet .pluribi affirmat, omnes

~ni-

culos fidei probari poífe pcr rationes ne–

c:e1farias, demonftrativas,

&

evidentes: Er-

go n

on cenfet ad ilbs Demonfl:rationes

fi–

d.em

,

&

revelati?ne~

prrerequirí ; Tum

qu

!t rcfert Eymencus

m

Dircélorioinqui–

htoru~

parte

fe~unda

9.·

I.ullium profef–

fum fmíTe ad e¡ufmod.t demonfl:rationesfi–

dem non effe neceífariam, inquiebat enim

Fides efl necefsaria hominibus infciis

,

ruf/ici;

miniflralíbus

,

&

non habentibus intel!eElum

e!evatum

,

qui nefciunt cognofcere per ratio–

nem,

&

diligunt cognofcereper fidem,

&ha–

mines groffi ingenii,

&.

illiterati,

&.

in(cii di–

!tgunt cogno{cere arti?tloi fidei per fidem,

&.

non p_er rationem

,

&.

ftWlius trahuntur ad

veritatem Chriftianorum per fidem, quam per

rationem

:

fed homo Ji:btilii

,

focilius trabitur

per rationem, qu'am per fidem.

RogtffJir

2.

N um faltem lumine naturali

Tri~itatis

·myfl:erium poffit in fufpicionem

vemrc.

.,,

Refpondeo:

Probabilius videri inquifitio–

nem,

&

fufpicionem tanti Myfl:erii , fe–

clufa divina revelatione nufquam in intel–

leél:u crcato excitari poffe: Tum quia nul–

lum efl: naturale ob .eél:um , quod talcm

d

t~bit

ationem

, aut- inquifttionem ingerere

p,

off.it

: Tmu quia

li

f01:raffis

appreliende–

r

et

tres Perfonas efre tres Deos, nec pof–

fet oogitationem fuam ab hac apprel-icn–

fion(:!. revocare; ficu modo illam revoca–

mus, ubi noíhis mentibus fefe ingerir pro–

pter firmio11em ¡·aoionem , nempe propter

fuprema¡n authoritatem Dei revelantis

,

&

dicentis tres eíle Perfonas in unitatc

Deitatis ,

CONCLUSIO SECUNDA.

S

Tcut

ratione naturali probari non potef/lfi–

vin& Trinitaeis exiflmtia, ita nec demon–

jfrari potefl il!ius impoffibilitas.

Probatur

:

Si qure

ratio naruralis

íua~

d~re

poífet.

di~inre

. Trinitatis

impo~bili­

tat

tn,

maxune, qma hrec

repu~nat

pnnct–

piis

~etaphyftcis. uni:'~rG1!i_ffimis

,

~

no–

tiffimts ; vel quta mtlttat

111

recepttffima

principi~ difcurf~:~s

,

&

fyllogifl:ic~ ~ni~

;

vel clemque, qma Perfonarum T n!lltas

m

unitate eill mire pugnat cum ipfis

intünis

De.i p

rredi-~tis:

Sed n.eutrum dici poteft .

Er.To';

&c.

Pro

batur minor quoad P.rimttm parte

m;

Prin–

c!pia

~et~phy~ca,

i

.

~ibus ni~ir-qr

o_m–

fllS

omnmo ventas , um ea maXIillC ,

~~pof[wile

efl

aliquide[se 'jimul,

&.

non efse:

H

oc

efl:, affirmatio,

&

ncgatio de una,

&

~adem

l.:~