1000000224

Ratione fuaderi potefi:

My,fteriutn

Trinitatís~

l'rimus:

Prim~m,

quód , etiam

P.ra

!via fi–

O.e & revelattOne, rtulla! profem poffint

co~vincentesrationes,

qu:t Trinitatem

._,¡_

denter perfuadeant.

~ecu~dum ven) ~

qu.od

aliqua! faltem profern poffint cortgua! rauo–

nes & fimilitudines , quibus emolliatur

diffi~ultas

mtelleél:us infidelis,

ad illius

myílerii fidem,

atTenfum difponatur.

CONCLUSIO PRIMA.

Ntelleél:us

creatus

•,

quacumque etiam

divina revelatione illu/lratus

non pote/1

evidenter,

eerto demon/lrare myflerium

li–

vin& Trinitatis.

Probatur

Authoritate fanél:orum Pa–

trum' maximc vero Jufiini in

exp~tione

fidei de Trinitate,

!Juamvis,

inquit,

mens

pura nobú

fit

in/tta

per quam {&:pe

cel[to~a

•

nobis ratiocinando apprebendimu¡; tamen com–

pare carne gravata bebe/citad evidentem per–

ceptionem rerum majorum

••••.

Nu/lo igitur

modo, ctlm jimus homine¡, pojJumUI penetra–

re ad illam primam

ac beatam ef]entiam

quid dico div,inam Ef]entjam? imo nec adm

}feria

quidem ejus; nihil enim divinum mani–

ftflum cfl bominibus

•

i conc'nit f:mélus

Aogufiinus

lib.

de J'rinitate caE·

ftrimus

inquit ,

aliquando rationem

non

quampeeunt cum de D:oqu&runt, quia ipjieam

non valent [umere

nec

fortaff!

vei

ap–

prebendefe, vd proftrr

[ed qua demonflrc–

tur

eis,

quam jint inbabiles , minimcque ido–

nei percrpiendo, quod exigunt

Adflipulatur

i¡mél:us Hilarius lib. 8. rle Trinit. ubi my–

íl:erium hoc rationem naturalem tranfcen–

dere affirmans, ait,

Roe cnim Ecc!ejia (

fid~

inteltigit, boc Spurgoga non

cr~dit

boc Phi–

lofophia non [apit' unum es uno'

i.:J.

totum

tolo Deum,

i5'J

Filium

neque per nativiratem

Patri admJif!e, quod totus e]l, neque boc ip[um

totum non [ecum ,na[cendo tenuiffi.

Probatur etiam ratione: fides ; aut re–

velatio , efficere nequit , ut effeél:us

pure

naturales ,

fenfibiles connexionem ne–

ceffariam habeant cum frinitate perfona–

rum. Ergo nec efficere potefr_,. ut per

.e~rum cffeél:uum evidentem nounam, dtvt–

na Trínitas evidenter demonfuetur. Con–

fcquentia patet :

':1011

enim potefi. caufa

vtd~mer

cognofct er effet1um ,

mfi

pa-

u ter mnotefcat con

io neceífaria quam

haber com illo effe .

Dú~tde

fides ef9cere neq

uit,

ut ratio na–

t ur.lli , fui:; tannlm

viri~us

innixa feratur

u}tra, fuam fpha!ram: fed myfierium Tri–

f?ItatJs

•m:a fph;Erall_l luminis natura–

lis: Ergo

Wttmgt

neqmt

ipfa ratione

naturali.

Denique,

fup_poíito etiam lumine

fidei,

orones difcurfus naturales manent intra.

fph;Eram luminis naturalis, quod non po–

tefi aliquiMivim,Im ofiendere, nifi bene–

ficio crcaturarum:· Sed

creatur~

fe po–

titi~

inducunt irt aífenfum i'!l_poffibilitatis

hu¡us myfl:erii , qu:im in aíienfum illius

exiftcnti;E: Ergo revera , quamvis aliquís

p_er

revel.at

!on,em,

fidem noveri.t myile–

num -=fnmtatts, non tame

!lexcogttare.po

–

tefi ra tiOncs naturales, qua! tllud myfienum

alteri non credenti evidenter perfuadeant •

Pro!Jatlft

Ex infirmatione omníum ra–

tionum, qua! profcrri poífent ad hoc my–

fierium demoníhandum. Si qua! rationes

evidenter probare poffent divinam Trin!–

tatem , maxime quinque fequentes : Sed

nulla exeeis efi demonfirativa.

Prima namque ratio

fic formari poífec

ex Doél:ore .in

difi.

qu.

7•

qui–

cumqu,e abct

fe ' & fine imperfetl:ione,

principium pFoduél:iy¡um .fufficiens ad pro–

ducenn

m, potefi proa cere: Sed aliqu:t

perfona divina

h~bet

fe)

fine imper–

feél:io~e

pril\cjium rroduél:ivum. fuffkiens

refpetl:u alterius per ona! divinre: Ergópo–

tefi producere alteram perfonam divinam .

J?robatur mino¡;. Primo, namque con–

fiat eífe unam perfonam , eadem

ratio~

ne, qua coníht etle De

m, fiquidem Dei–

ras debet eífe 1'erfonata ,

'!t

.agere ·' .

prodUjtfc po"fiit : Secundo llla

diVma

perfona hanet memo.riam

frecun~a~, ~oc

efi ir.nelleél:um infin1tum,

obJed:um

finitum pr;Efens,

applicatum in ratio–

ne intelligibilis: lnfuper habet hanc mc–

moriam infinitc frecundam

(e, quía efl:

improduél::t ;. & illam habet fine imperfe–

él:ione, nulla eniitl imperfeél:io in Deo eft

inveníenda, fed illa memoria'. infínite fre–

cunda efi principium pwduélivum alicu–

jus

infinite perfeél:i ; non quidem alterius

p ei , quía Deorum pluralitai repugnar :

Ergo alterius perfónre divinre . Probatur

rninor : Memoria frecunda ex ratione

fua formali efi rroduél:iva nocitia! ge–

nita! : Ergo memoria frecunda perfo–

nre divina! improduáa!, efi produéliva

notitial genita! fmi proportionata!

a–

deoque infinita! : Sed notitia i!Ia infi–

nita non efi

ac~idens ~

quía hoc Deu

de-.

decet :