1000000224

Tralt.

III.

Difp. I. Artic.

Q!la!fl:.

IV.-

ftrus excrevit error

Tritheitarum,

qui tres

afferebant naturas, & fubfiantf.'aper omnia

ftmiles , quorum dux fuit

P~ioponus

refcrt Nicephorus lib.

I8.

cap. L}9. de gui–

bus Dionjdius Romanus apud Athanafmm

in Epifi. de DeC!:retis Nicen:r Synodi ait:

Jjfi

quodal'f1modo tres Deos conflituum

dum

trer fubjlantias a!ienigsnas [anélam unita–

tem difpartiuntur.

Hinc operaJ pretium cfi in pra:femiarum

tria refolvere.

Tannim tl'es effe divinas

Perfonas :

Eas rea•liter invicem difiin–

gui :

lllas effe vere unicum Deum .

fequenti autem qua:fiione Perfonarum con–

ful;,fiantialitatem probabimus.

CONCLUSIO

PRIMA.

etiam

ut Pater

jirn,

Filium

habeo,

nDn

ipfe

mihi ero Filíus, r!.:J,ut Filius

/irn,

Patremba–

befi_, non ipft mibi ero Pater

Quce enim me

faczunt,

h~buero;

tune ero rater, fiFitium

habeam_: Ftltus

e~o,

Patrem

Porro

ip[e

ero, qu1deOPum, )ar_n non babeo, quod ip[e ero,

nec Patrem

quta.

tp[e

ero l'ater, nec Filium,

quía ipfe ero Fi!ius; in qtt'llhtum autem a!terum

ex bis babere me oportet

a!terum effe in tan–

tum

utrumquefuero, alterum non ero

dum

alterum non babeo:

.f.i

enim ip) ero Fi/iu¡, qui

l:J,

Pater, jam non 611beo Filium, fed ipfe

Fdiu1: Non babendo autem Fi!ium, dum ipfe

[um

FiltUs, quomodo Pater ero? habere unum

Fi!ium debeo, ut Pater f/m,

~"·

Pr<Eterea idipfum confiar , ex illis ípús

~-crip!~ll":E

verbis Joan.

quibus Fílius af–

firmat,

Ego ex Deo proceffi:

& ibiclem ,

(o-

Evera

tre1 funt divintfl Perfontll realiter

!uJ non fum ;[ed Ego,

qui mi(it me 1-'ate¡;.

invicem diflinélce

Quod tres fint

h'1-

<.:.

14.

Ego rognbo Patrem,

alium 1-'a-

tis , fuperque confiat, tum Veteris , tum

raditum dabit vobiF, ut manear vobt[cum in

Novi Tefiamenti Oraculis fupfa relatis: ·

t!ternum

'·

Spiritum veritatiJ

•

Nam proce–

quod vero invicem realiterdiftinguantur' dens debtt realiter difiingui abeo' a qno

.jifdem facris ptobatur textibus ; {ed infu-

procedit,

miiftJS ab eo ,

quo mitti–

per confirmamr idipfum ex variis illis lo-

tur,

rogans

eo, guem rogat :

üirn

cis, in quibus Scri tura íaora Gcneratio-

idem hon poffit

feipfo procedere , nec

nem, Patemitatem,

Filiationem in Deo

feipfum mittere, aut rogare, ut reéle urget

commemorat, qua: fine reali Perfonarum

ibinem

Tertulliam~.<>,

nec-non

Athana.–

difiinéhone verificari nequeun :

Nam,

in-

fius Orat. contra Gregales Sabellii.

quit S. Aug. lib.

rirrit.

cap.

nu!ta

Denique

Scriptura fa(:ra difertc pronun–

ómnino res

ijt

qutt: feip{am gignat, ut

Jito:

tiat,

l?ilitffl;l

Dei ante Luciftrum genitum,

Tertullianus c0ntr<t Praxeam:

Omne, quod

divinam

Sapienti~m

prodit!Je ex ore altiffimi,

p,·odit ex aliquo[ccundum ej

us /

it neceffe

éfl

an~e ~n:nem

Creawram

Verbum

effi

quo prodit

non id

eo t

amm

e.ft

[eparatum; Se-

prmctp1o apud Deum,

per il!ud omnia efle

,-un

s aU/em ubi

e.ft

duo

fun

(9-1

Tertius

fa~a:

Ergo

reve~a

intra ipfum Deu

ad–

ubi

e.ft

Tre1 [unt

Tertius enim 1jlf;rpiritus

mmenda efr real1s Perfonarum difiinélio

a D

eo,

i.J.,

Filio ., jicut tertius

radice, fru-

non foltim ex diver(a connotatione,

élus ex ftutice'

tertius

finte

rivus ex

refpeélu ad effeébJS in Creaturis produ–

flumine,

tertius aSole, apex ex t·adio.

cendos. Adde quód hrec divina veritasiis

Nec dicas cum Sabellianis ha:c vocabu-

firmetur principiis, quibus eam convelle–

la.

Patris,

Frlii

foltim denotare in Deo

re nituntur Sabdliani, etenim

difrinélionem Perfonaru91, non entitative,

objiciunt

Va-ria Scriptur<E loca , qui–

realiter; fed penes díverfa officia, qua:

bus Dei unitas pr<Edicatur, und.e inferunt

u~ica

divina Perfona gcrit, & exequitur, unicam dle Perfonam : Sic Deuteron.

dKaturque

Pater

ratione crcationis ,

Fi!iuJ Audi I[rae! Dominu1 Deus nofler

ominus

rat~one ~nc~rnationis

, &

Spiritus

fa~élus

unus éjl.

Et cap.

4·

D~mimu

ipje

e.ft

Deus,

rauone JUfiificationis : Nam, l<lt reéle re-

non

efl

a/ius prteter ip{um.

plicat Tertullianus

verstis Praxeam c.

10.

Verum tantum abefi, ut verba hrec Per–

Fie~i

nullo modo poffimt, ut Pater {e fibi Filium

fona: unitatem indicent , imo Trinitatem

facs~t ~

rf.:J,

Frlrus

fibi Patrem pr.eftet

qutfl

fignificant ,

denota

difiinél:ionem :

tnf/tturl Deus,

~tiam

ip[e cuflodit, babeat ne-

Mirabili enim Dei )nfiinélu faél:um efi ,

cejJe eft Pater Fztmm

ut Pater fit

F1tius

ut Moyfes ,

cret~

Veteris Tefiamcnti

Patrem, ut Fi!ius

;

a!iud

efl

aatem babe-

Scriptores, ipfamDei unitatem trina repe–

aliud eJJe

v. g. ut marittu jim babeam

titione fignificarent, ut nempe tres Perfo–

oporm uxorem

non ipfe mibi ero uxor

;

fic

nas in unitatc

Divinitati~ defignarcnt~

colli-