Table of Contents Table of Contents
Previous Page  57 / 228 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 57 / 228 Next Page
Page Background

Tratl:.III.

Difput.

I.

Artic. I.

Q!lreft.

IV.

pleél:eretur . Ideoque neganda efi confe–

quentia .

Urgebil,

Sicut fe

~ahet

P<?

1

ntia. finita

ad cfteél:um, & tcrmmum:fimtum, tta, &

infinita ad infinitum; fed finita potefl: ha–

hcre piures terminas ad;equatos :finitos :

E rgo multo magis potentia infinita _poterit

haoere varios

terminas ad;equatos infini–

tos. Probatur :mtecedens.

~i

quod interce–

deret d.ifcrimen, maximc, velquia effeél:us

infinitus exhaurit frecunditatem potenti<e

produél:iv<e. Vel quía efi incompoffibilis

cum alío eñeél:u infinito ejufdem rationis.

At hoc non officit. Non quidcm primum,

quia non apparet ratio , cur effeél:us

adre~

flU:ltus infinitus magis exhauriat

f~cundita­

rem potenti<e infinit<e, quchn :finitus exhau–

riat fo:cunditatem potenti<e :finit<e; at hic

non ita frecunditat em fure potenti<e cxhau–

rit, ut illa non poffit ultra produccre al–

rerum terminum ad<equatum, ut pat€t al–

lato exemplo ignis: Errro nec

~tnus

ter–

minus infinitus , ita exhaurit frecundita–

tem potenti<e in:finit<e ,

ut

ip(a

lteriorem

tcrminum producere n<?n poffit .

Non et.

urm fe.cundum.

Tum

CJIL~;Ia

ctil:rt cffeél:us fit

pofrenor caufa , nonl Imrceht cau re fcre–

cunditatem. Tum quía omni a

Atnib~ta

div~na,

.& t!es divin;e Pcrfon<e funt plu–

ra

m

firma e¡ufdem rationis

in

ratione At–

uibmi,

&

Perfon<e,

l idt

aliuude

difc~e­

pe_n~:.

Erg?. cti?.m plul'c

~~e 1rot~ ~nt

ter–

IDI?I

mfinm Intell. a us

IVIni' hect pr<?–

pnos habeant particulares caraéh:rcs,

qm–

bus difiinguantur •

Diftinguo majorem

,

Secundt!m

~~uam

proportipncm, concedo , flfcundtlm om–

nimodam,nego. Vcrumquidcm cfi, quód

licct potentia :finita cxigat tennimun :fini–

tum ad;equatum, ita

&

infinita debet ha–

bere aliquid

infinitum pro termino fuo

ad<equato; at falfum efi, quod Jlcut fini–

ta facultas habere potefi

íi

¡cceffiv6 varios

terminas ad:t!quatos :finitos ,

ita infínita

poter it habere varios infinitos ; 111nde ne–

t;anda

dl:

confequentia ,

.Ad

probationern dico varieratem termÍ–

~rum_infinitorum

ejufdem divin<e potel_l–

tJ:t!.

Utri

~q.uc

repugnan!, nitnirum

Prim~

,

qma

Unl~US

t

erminus exnaurit, & ad<equat

fo:~undttatern

fu<e

fa cult~tis,

f•

enim ali-

9md ultra .

po~et,

illa facultas produ10er€,

Jal!l _non

I.n~mt€:

ageret in produél:ione

pnm~ ~ermun,

ft quidem omnem omnino

yerfeéhon m nou tribucret

~fii

priori ter-

mino, fi ·aiium ;equc perfeél:um ,

&

firni~

Iibus

pr~cellemiís

donatum poífet pro–

d~erc.

Repugnar.

fecundo,

quía implicar

duo cffe infit?ita

~Jufd~m

rationis propter

tam expreífas unpliGanttas. Nec illud evin–

'unt

allata exempla , etenim perfonalira–

tes divinre formaliter conftderat:e

j

nec in–

finit<e funt, nec finita! , ut patebit lnfra .

Similiter attr.ibuta

for,mali~er

confiderata ,

nec fu

m

:fimta, ncc m:fin1ta,

ut

ftc

enim

difiin,guuntur formaliter , tum ah infin i–

tate tormali; qu;e

e~

modus divinre effen–

ti<e. Tum ah in:finitatc radicali , qu;e cíl:

i11fius divinre eilimtire differentia conflitu–

tiva, & difiinél:iva . Unde non funt in–

finita formaliter

~

fcd

tanttim rcaliter ,

quaten¡1~

nimirum identificamur ipft di-

!

vin<e Elfentire, adeoque non funt plura

infinita , f€d unicum , quia non habent

rationem in:firtiti, ut furtt difiinél:a ,

fed

fohitn, ut funt identificata .

DiceJ

2.

Tot íimt divin<e Perfon:.é , quot

funt principia eorum confiitutiva ; fed

hrec funt quatuor : Ergo

&

illre .

Maior

patet:

Minor

probatur , Prin t ipia divina–

nun

Pe~fonarum

confiitutiva funt relatiQ–

nes oppoíitre: at hre fum q¡;¡atuor , vidc–

licct Pau:rnitas,

&

~iliatio,

fpiratio paf–

ftva, & aél:iva: Ergo,. &c.

NegiJ minorem,

Et ad probationem

illrl.'ls-

, difiinguo majorem • Relatio uni cartttlm

Perfonre convenieqs efi iHius principimn

confiitutivum. , concedo , qu;e convenir

pluribus Perfonís, nego . Spiratio amem

aél:iva convcnit Patri,

&

Filio, qui irtdivi–

fim Spiritum fanélum fpiram, ideoque non

¡¡:fi alicujus

divin~

Perfon<e <;onflitutiva, imo

Patrem per Paternitatem ,

&

Filium pcr

Fi.liationem jam <>onftittttum íupponit.

~nflaph,

Si

cut

fe habet gen <l:rari ,

&

f}5i'–

ran

, he fe h

abet generare ,

&

fpirare ;

f~d

genera.ri

,

&

fpira1=i , qua: íignifican–

tilr

p.et relac

iones Filiationis, & Spirati a–

nis

paff

i

Val,

confl:ituunt difiinll:as Perfo–

nas: Er"o parit@r generare ,

&

fpirare ,

qure

explicantu~

per Paternitatem,

&

Spi–

rationcm aél:ivam duas difiinfus PGl[ onas

dehent confiimere ,

.

Nego ma}o,-em,

Nam

gene~ár!,

& fpira.

tt

opponumur faltem medtate ,

&

ideo

c:onfi:ituunt

~i.verfas

pcrfonas, nempe Fi–

ltum, &

Spmmm

fantt_~.

G<merarcau–

tem ,

~

fp1rare non opponuntur ullo

mo-–

do , tdeoquc non debent dive1·fas

Pedo–

nas confiitu.ere •.

.