1000000220

298 / 436

Physicte prima pars. Disp. III. Qurest. V.
Instabís: lila: partes sunt aélu in
continuo: ergo sunt aélu infinita:.
Resp. Distiguo antecedens : -Sunt
aétu in continuo , secundum entita–
t em , concedo : secunditm infinitatem
nego. Id esr, habent quidem entitatem
jo continuo, sed illa en titas aétualís
habet infiinitatem nisi in potentia:
Nam omnis infin.itudo quantitativa,
vel est secundt'im extensionem, vel
s·~cu ndum numerum; partes autem
ille in prirn is non habent aétualem
extensíone m infi n ítarn, ut .patet ; nec
etiam faciunt nurnerum aét ualern in–
finirum; quia ut dicit D. Thornas 3.
p. q. 76. art. 3. ad 1. numerus con–
surgit ex divisione quanütativa: Un–
de, sicut irnpossibile est , ue omnes
]Jla: partes sint ab invicern d ivisa:;
ita im possibile est, uc sint infin ita!
aél n secundt'i m numerum:
solum infinita: um di visibili.ta–
tem, qu.i: ese poteneiale.
Urgebis .: Parres il l ~ sunt aétu ab
invicem distin ta:: ergo .fa iune mul–
titudinem infinitam.
Res('. Tra111seat antecedens ( curn
enim disrinétio tollat unitatem, sicut
panes illa: non habent nisi unicam
ul)itatem totius , ita negari possir,
quod sint aétu d istinéhe ab inv1cem,)
Et nego conseq. Nam, ut partes fa–
cia~t mu.ltirudi nem , non satis est,
cas disting.u1; sed necesse est aétu
d iv idi : Non enim nu merus ex distinc–
tione resultar , sed ex aéluali par ·
tium di visione. U nde nün fa ciunt nu–
merum ante division~m nisi in poten–
tia. Solut io est ex D. Thoma in 4.
dist. est. I.art.3.& 3. part.
qu <e t. 76. art . 3. ad 1.
Obj . )- Si in quolibet continuo
partes sint in potentia infinita:, tot
erunt partes in grano tritici , quot
sunt in globo terra: ; consequens est
absurdum : ergo & antecedens. Pro–
batur sequela: Unum infinitum non
est majus al io ; sed utrobique sunt
infinit<e panes; ergo tot sum in uno,
quor in alio.
Respondent quidarn, distinguendo
sequelam: toe sunt partes in grano
trit ici , quot in globo' terra! , partes
aliquotce , negant : partes propor1io–
nales, concedunt. Vocantur autem
par 2, qua! habent certam,
& in toto magnitudinem;
qua:que piures i:epetita! exhaununt
totum: ur uloa, cubitus, digirus,
sunt partes aliquota: panni. Partes
veró proportionales sunt medietates
mediecatum , & barum medietaturn
alia: medietates. Ha:c solutio sustin~-
ri potest; non enim a! tirnatur mag–
nitud@ rei secundum partes propor–
tiona1es-; sed hoc comm 1ne est omni
quan ti-tati, ut sit div1sibilis in medie–
tates medietatum in infinicum: Unde
tam in grano tritici, quam in globo
terra!, dacur d1visibilitas in partes
pfoportionales in infinitum. Attamen
pra:tere:I.
Respondeo secundo: Nego abso–
lute sequelam. A<l probationem, dis·
ting uo: unum infi nitum non est ma–
jus aho, infinitum aé1u, concedo : in·
finitum in potentia , nego. R atio dis ·
tinétionis est; quia infi n.itum aétu, s1
detur, deber aétu im portare totam su i
generis ra tionem: ldeóque eo majus
esse nequit .. At infin itum in potentia
in eo solum consi stit, ut aétu dicat
aliquid fin itum, cui sine termino al1-
quid accidere potest , puta dividi, au–
geri, minui. Porró üm parti, qua m
toti , id accidere potest: Et ideó .unum
infinicum potent ia potest esse pacs al–
terius.; ac pr.oinde minus a ltero ; ut
con-·