1000000220

162 / 436

Physicte prima pars. Disp. II. Qurest. IV.
SECUNDA CONCLUSIO.
Dimanatio uu Ret.ultantia , nihil
aliud eit , qudm produélio uniu1 r:ei
minur principalir , ail produélionem
alteriu1 principaliori1 , ex vi natu·
rali.r connexioni1 , quam habet cum
illa. Unde illa dicuntur ab aliquo di–
manare, & resulcare, qua:: ad ejus pro·
duélionem pr-oducuntur, propter c<>n–
nexionem, quam cum illo haber<1t.
Conclusio inºtelligi , ac declarad
potest ex funda mentís jam constitutis:
Cum enicn duplex formarurn genus
distinxerimus , substanüalem unam,
qua:: est prima essendi basis, & radi·x;
accidentales alía , qua:: isti addunt
. secundarias essendi perfeétiones; hae
addi.titia: rursus duplicis modi sunt;
qua::dam communes , qua! , scilicet,
nihil pertinent ad integritatem reí,
sed for.inseciis adduntur ab agentibus
extrafleis; ut calor aqua:, frigus aeri,
&c. qua::darn vero propria!' qua!, sci–
licet , naturaliter debentur reí , ut
perfeéla sit. Quanquil.m enim forma
substantiafü; det primariam perfeélio–
nem, attamen, cum limitata sit, aon
sufficit ad omnia m1:1nera, sed eget
propriis accidentibus , ut det eue
omni·bus numeris absol1:1tum: Ut an<i·
mali, ue sit perfoélum, non suffrcit
anima sed opus est pra::cer-ea integr0
exercitu. v1 ri11m , aliorum.que acci~
dent ium, taétu, gustu, ol fa tu, au·
di~u, visu, sensibus intern is , appe-
1itu, v ~ motr.ice, cal'Ore, humidit:i re,
·&c. Ha! forma! propria::, ut ex na tur.a
su& conspirant cu form~ subs ran~
t iali ad· unum e, perfeétum , ita
·oportet, ut nat>ural·i nexu ei frede–
rentur ~Et quia unitorum est eadem
sors, conseq,uens est i ut esse pos·
sit, quin illas secum trahat; nec ·rre-t
ri ' quin eadem aélione illa: fiant;
quatenus propter coocatenationem
defert , & determinat aétiooem , qu1
producitur , ad illas quoque produ–
cendas: Unde axioma : Qui dat esse>
dat conrequentia ad eue ; consentit·
que experiencia' qui vid~mus' a quli·
vis causa fiat forma substancialis, sta–
tim consequi prop-rietates ejus; ut a
qua vis causa fiat ígnis, fiunc & lux.
calor, levitas, raritas, &c. Han<; er–
go secundariam 'pfoduéliooem pro·
prietatum ad produél1onern principa·
lio.ris forma!, cujus ap.pendices sunt,.
fondatam in naturali conexione , vo–
camus retultantiam 1 seu dima'!atio•
11em.
Sed rem, quo iHustri©r sít , pfacet
sensibili exemplo demons o.
negare p.otest, aélionem motiv.am se
habere ad mob.ilia ,.. ut faéliva·m ac:t"
effeélus : nam moveri est aliq1:1ód.fieri:
Quid igitur va.leat in effeélibus , in–
telligi potest ex eo, quod va leaL in:
mobrl-ibus. Videmu-s a um mo–
bilia c~njunéla: sunt' vi ' qu~
movetur prim overi seq.uen~
tia ; ut, qui tru neum, a·vel–
li.t & cadí.ces, ramosque co~renies:
qui tra~it primum annulum_,,_ trahit
& alio.s : qui movet davum rnfixum
ti.:abi, movet & trabem: quia, sciJj,.
cet , propter con.exionem f. t, Ut ac•
ti0 moveos. a p-rim0 ad alia conn.exa
deferatur. ld-t:m ergo intelligendum
es·t in 0mnibu.s eff.:élibus cw nj unc- .
tis; eadem,.sciliE:et' vi' qua fit pri~
mus , fo::ri al1os ,. ei naruralitec
conj-unéles ; proptet. conefti'o·
nem, eue a primo defertur ad alios;
atque ita primus determinat ·agens
ad alios. sibi conjunétos, securu:lcµ-ió,
producendos..
•