1000000219

94 / 298

Logicce majoris secunda pars.
q11 idem , sed non omnisciis , ut nun ·
ti is rerum interir-,ra non penectantibus,
sed aliquas a rebus impressiones, eas·
que particulat im, ac varie pro sui,
& rerum dispositione haurientibus, ac
referentibus, quos examina re , confer–
re, librare, disputare, mentis officium
ese; atque , quid in iis evidens si r, quicl
coJifusum, qu id occultum, qu id con–
sonurn, quid dissonurn , quid magis,
rninusve exploratum, quid ex iis infe·
rendum, quid refutandum , magna di·
ligentia expendere. Sed hic cave nda,
quam supra , fraus imagina·
tionis; ne, scilicet, in ea sensíbili um
impressionum collatione, non se re·
l>us ipsa accommo<let , sed res ipsas
suis figment ís aptet : ltaque freno ra–
tion is regenda est, ne sensuum im–
"pressionibus pra:currat, sed eas pla·
cide sequatur.
Propositio nobis innotescit autha–
ritate, ct)m ab iis , qui eam norunt,
& veraces sunt , affirmatur : His sa–
ne assensurn debemus., ·sed libratum
cum eorum lumine, & veraciratt::
Unde }udicium ex authoritate duétum,
Ut sit reétum , certa regula dir igi
deber , nec promiscue impendí. Ica–
que sit.
Sexta regula; Quoil nobif conrtat
t ertimonio alicujur, qui nec fa/ti po–
test , nec /altere , mag is certum
juJicari debet , quam , .fi nobit in
se ' foret eviden; ; etitJm , Ji id no.r
ornnino superet , imo, iit , quce na .
bit nota sunt , videatur advertari:
quod v ero con1tat testimonio eurum,.
qui quidem fa/ti pouunt , ~ {altere,
(Jttamen quos in eo faflo nec falti, nec
fa!lere aliunde certum ert , id iti ·
dem cert urn j udicari debet ; sed jux–
trJ men1uram ht»j us prioris certilu–
dinis.
Prima p:irs regula: evidens est:
N am , cum nobis conscii si mus, men–
t ís nostra: lumen esse finitum, ac in
plerisque dcficere , potius resti ma re
debemus, non falli, qu am eum qui
nec falli potest , nec fallere : U rtde
omnia nobis a D <!o, qui nec fall1, nec
fall ere potest, revelata , certiora: de •
bemus judicare , quam, si ea eviden–
ter perciperemu :; ; ne ab ea certi tu–
dine tantisper d imoveri , etsi capru m
nostrum supereat, imo iis, qu<!!evi–
dent.:r percipi mus , ·videantur repug–
nare : Non enim repu·gn ant ,.. sed ub
luminis nostri tenuttatem connexio il–
la-oos la ter. Hoc quidem omnes no–
runt; at non semper usu renent; hinc
illa in rebus fidd ft uét uationes, prre–
sumptuosa: qu ~stiones, curios.:e in–
quisitiones , im porrun.:e anxietates,
errores speculativi in hrereticis , qui
e;:x negant, qure cum ali1s,
aut revelatis , au t sibi notis repugna–
re censent : errores praétici in ma–
Jis Christiani .~ , qui reg~lam fi dei in
agt:ndis deseru nt , ut propria j udí -
c1a passionibus depravata sequan–
tur.
Secunda regulre ·pars respicit au –
thoritatem humanam : Homines sane
falli possunt, & fal!ere; at rion sem–
per id faciunt: ltaque, nec semper,
nec nunqua m illis tutó creditur. Exa–
m inandl)'ITT ergo , an in ea, quam no–
bis tes cantar , propositione fa Jlant,
aut fallantur? Falluntur defeétu Iu–
minis ; faHunt defeétu synceritatis:
Cum ergo , aut eoru m lumen , aut
synceritas nutat, eorum testimoniurn
jure recusam us : At, cum aJiquid,
quod eorum lume n non fu g:t, auc
superar, referun t, eorumque sy'nceritas
cercó nobis conscat , tune pro gradu.
hujus cenitudinis propositio cena ju·
di~