222 / 298
206
Logic<Zmajoris
prima par
s.
D isp.
II.
Qu~st.
HI. -
Q UARTA C ONCLUSIO.
Oratio non est proprie .rpecies quanti·
ta1i.r ah atiis di.rtin&a.
Conclusio est contra Compluten–
ses,
&
aliquos alios Tbomistas, qu am
tamen tenet Caje tanus,
&
Joannes
a
S.
Thoma cum pluribus aliis:
&
de–
sumitur
ex
Aristot~le
;. Metapb.
&
D .
T horna ibídem leél:.
r.
ubi recensen–
do proprias species quantitatis, omit–
tunt orationem.
Probatur ratione: Oratio non ad–
d it specialem modum extensionis:
ergo non est proprie species quantí–
tatís ab aliis distinél:a. Probatur an–
tecedens: Oratío mhil aliud est ,
quam vvx aggregata ex pluribus
sonis distinél:is ,
&
sibi succedenti–
bus; sed talis vóx non addit specia–
lem extensíonem : ergo oratio non
addit specialem extensionem. Pro–
batur minor; omnis extensio; qua!
reperitur in voce ex pluribus sylla–
~is
succesive prolatis constante , vel
est extensio multitudinis, in quan–
tum illee syllab<e
sunt mult<e : ut
dum dico ,
Dominus,
sunt tres syl·
laba! ,
ha.neorationem componen·
tes;
&
sicque reducitur oratio ad nu·
merum; vel illa extensío est duratio–
n is , 'Ín quantum una syllaba velocius,
&
alía tardius profertur;
&
sic orat io
reducicur ad tempus: ergo oratio non
dicit specialem exte nsionem.
D 1c~ s:
Cur igitur Aristoteles in
L ogica ,
&
D . Thomas opuse. 48.
cap
2 .
6.
&
7. enumerant O rationem,
Tempus,
&
Locum imer species-quan·
tita
ti~?
Resp. ex O . Thoma S'· Metaph.
Quia Aristoteles in L ogica non ita
euél:e qu ancitatis nac uram discussit;
sed solum eam con sid era vit in raiione
mensur~
: unde secundum varios mo–
d os mensura: , distin xi t varios modos
quanticatis. At veró in Metapbysica
u bi eam exaélius discussit ,
divisio~
n em in Logica faél:acn ad eas solum
species
re~uxi_t,
quce pertinent
a~
ge·
nus quanc1tat1s ; qua propter
o
mi.it],,ocum , Tempus,
&
Orationem.
ARTICULUS
V.
An
numeru.r sit Specier
qualltita~if~
D
E
numero, cum nullo alio
in
,
Joco ej us recurrat mentio ,-hic
pauló fusi us dicemus. Deflinitur,
mut–
titudo mensurata p er unum.
Narn
ut notat S. Thomas opuse. 4 8. cap.
1.
s.;epit\s replicata . un ita te mensu ra–
mus multitudinem ,
&
q·uanta sit ag–
noscimus; ut un itas duodecies re–
petita , multitudinem Apostolo ru m
meticur. Vel dicitur,
Multitudo .·men–
.rurata per unum,
quia ex accessu, aut
recessu ab unicate , paucitas , aut
mag nitudo 'mult itudinis agnoscitur ;
ut longicudo , vel brevitas Jineee eic
accessu , aut recessu
a
punél:o eam
inchoante.
Sed notand um , Unitatem , sea
Unum, duobus modis dici, trans–
cendentaliter ,
&
qua ntitat ive. Uni–
tas transcendenta lis est ipsa rei enti–
tas, ut indiv isa in se ,
&
divisa ab
ali1s: Unde, cum per propria prmci–
pia res constituatur indivisa in se,
&
divisa ab aliis , u nitas transcendén·
tal1s non ese quid dist inétum ab ente.
u ·nitas quantitativa est unio partium
quant itatis ínter se , ac di\lisio ab
aliis. Porro ha:c u nio , · aut di".isio
partium non est ex ipsis principiis
quantitatis, sed ipsa accídi c : Na m
t}ua n-