212 / 298
1
Q6
L ogicr,e majoris prima
pars.
Disp. II.
Qurest.
II.
includir d1fferentias,
in potentia,
con–
cedo :
aflu,
nego. Ut aurem al1quid
possir componere cum alío ,
suffi–
cit, quud non
includat
illud aétu.
At vero in Deo
U(lUS
conceptus in–
cludit etiam aélu omries alic,s, sal
tem imphcite, quamvis illos non ex
primar; ut conceptus essen cia.: aétu
includit conceptum existencia.: : un
de in D eo non potesr dari compo
sitio et iam Meta phy,ica per rati onem.
Sed dt: his, plusquam satis
pro
cap–
tu L ogici.
Quantum vero pertinet ad Chris–
tum , licet Scotus videatur negasse,
poni in pra.:dicamento , etiam ratio
ne natura.: humana-:; alti
~amen
af·
fi rman t : Christus eni rn
, cum con
ven1at cum al11s hom inibus in . spe
cie human-a , convenire itidem di:>bet
in supremo
gen~ re
speciei humana.:,
scilicet, sub ,tant"a: : ergo quate nu
h orno ponitur in prced1camento sub&
tan tia!·,
·
D ices~
ChristYs est D eus; sed Deus
non
ponn ur .in pra.:dicam·ento : ergo
n ~c
Christ us.
Resp.
1.
Argumenrum non esse
in
forma; nam variai..ur s11pposirio:
Christus enim in. majare sup
pon.itpro
eo, ur subsistir in natura, ! ivina ; in
conclusio ne veró·,
m
subsistit in na–
tura humana.
Resp.
2.
Distinguo majorem:
Chrisrns
es
Deus,
ratione
n~turce
Oi–
vinie
,
co ncedo :
nitione
natur.e.
hu–
mánce
,
nego :
&
concc
sa
minore,
d isti ri guo
co
seque ns : ergo Chris–
tus non pontcu r in pra.:d1camento,
ut
Deus est,
se u
raci one natu ra.: Divi–
na:: ,
conced
:
rat
ione
naturce
hu–
ma11
r ,
n-e
·n
fostabis:
Sola
natura . non poni tur
jn
proe-.:! icam~nto
,
s~d
et1am i;:isu m
su ppo~iru m;
atqui supposirum C hris–
ti esr secunda Persona Divina: ergo,
vel Christus, nec quidem
lU
horno,
ponicur in
¡:ira!d icamenco; ve! etiam
Persona Divina est in pra:dicamento,
ac pro1ode Deus.
R esp. Naturam poni in pr;:edica–
me nto , u t tamen completam per sup-
. posirum, unde suppositum per se,
&
ratiooe su1 non ponitur in pr::edica–
me nto ; sed solu m complet subs ran–
tiam , ut possit poni in pra!dicamen–
to. Solutio sumitur eic' Div. Thoma,
3.
p. q.
2.
are.
3.
ad
3,.
• Urgebis : Ergo_ suppositum Divi–
m1m
salte rn reduetive ponitur in pr;e...
'd ica men to.
Probatur conseque ntía :
complementum ejus , quod p'Onirnr
in pia:dicameoto, réd uélive pertinet
ad pr::edicamentum; sed supposit um
D i•1inum est complemenrum subs–
tanciale natura.: , qua.: ponitur in pra!–
d icamenro ,
scillcet ,
humaniratis
Ch risti: ergo reduélive peniriet ad
pra!dicamenru m.
R esp. N ego consequentiam. Ad
probatiooem , distioguo majorem :
complemeotum natura- , qure poiútur:
in pra:di-camehto, reduélive pertinet
ad pra!'d1camencum
,
complementum
euentiafüer ordina1um
ad talem na–
tura m ; concedo : complementum non
ordinatum ad talero naturam ' sed
só–
lum
supe.rnaturaliter se e:xtenderu
ad
.jJlam perficienda m, nego. Supposi–
turn autem di\ inum non o rdinatur ad
natura m huma nam ,
sed solum
se
exiendi t
rnpernatu ralir r · ad
illam
pe fic 1endam: u nde nn n debet prop–
terei
ad
pr.l!d icami:11rum reduci cum
ea , sa ltem eo
rn'
d·> , quo parres,
&·
modall tates reducu nfo r ad p.r.:ecli-
cament
urn.
D ices : Suppositum Divinum
facit
vm-