210 / 298
1
94
Logicce majoris
prima par
s.
Disp.
II.
Qurest.
II.
sure lineée ; alias enim talis conceptus
tatem respeétu animalis , non
t o\lat
D eo tribuí non posset ; atqui concep-
un ivocationem; bene tamen, qure pro–
tus potentialis,
&
ulterius perfeétibi-
venit ex ipsa ratione communi ; sed
lis , non di it ul timam aétualitatem Deus ,
&
creatura diffe runt in ipsa
sure linere, ut de s.e patet : ergo Deo
ratione communi substantire,
ut
mox
tribui non potest. Verum de bis ope-
ostendemus : ergo non conveniunt
rnsith Theologi.
un ivoce in ratione substantire.
Confirmatur
1 •.
Qure sunt
in .r.n~di-
Confirmatur
2.
Ens infinitunt non
camento subiaantire, debent univoce
continetur sub pra:dicamenro; at'qui
convenire in ratio ne substanti<e; sed Deus est Ens infinitum : ergo non
D eus non convenit univoce in
ratio~
continetur sub pra1dicamento. Proba–
ne substantire cum creatu ris: .ergo
tur maja r: Ens infinitum non conti–
non est cum illis sub prredicarnenro
net•H sub aliqua entis parte; sed pr::e–
substan tire. Major certa est; Pr<edica-
dicamenta se habent acJ Ens in com–
rnentum enim est genus , qu od deber mu ni, ut partes ad totum, quod di–
essc un ivocum. Minar probatur: Uní-
vidunt: ergo Ens infinitum non con–
voca sunt, qure eodem modo partici·
tinetur sub pra::dicamento. Major evi–
pant rationem, nomine aliquo, signi-
dens est; nam Ens infinitum dici to–
frcatam; atqui ratio substañtia: , seu
tam entis plenitudinem : si ergo es–
s ubsistere per se, non eo modo con-
set sub al iqna entis parte, totum es–
venit Deo, quo creaturis : ergo non
set sub parte; quod. implica t. Minor
convenit univoce cum illis in ratio -
vero constat ; quia prredicame nta di–
ne substantire. Probatu r minar: Deus
vidunr Ens in varios essendi modos,
su bsistit, quatenus essencia liter est ip-
sub ente ut sic, ut partes sub tato,
.sum
esse
plenissimum; creatura vero,
contentos.
non quatenus est ipsum
esse
essen-
Objicies: Illud ponitur sub pra!·
tialiter, sed quatenus est essentia, cui
dicamento substantire, cui convenit
debetiu esse in se :
&
tenuis quredam
deffinitio substantire ; sed Deo con–
participatio , ac velut umbra
ene
di-
venit deffinitio substanrire: ergo po–
vini : unde in scriptura Deus dicimr
nitur sub
pr~dicamento
substantia-.
jpsum
esse;
creatura vero,
tanquam
Probatur minor: Substantia pra:dica–
nihi/um
,
B
quari non esset corQm
mentalis deffinitur
eru per se subsit–
eo:
ergo non eodem modo subsistir,
tens;
sed Deus est Ens per se subsis–
ac Deus. Ratio est
S.
Tom~
,
1.
p.
tens : ergo deffinitio substantia: con-
q.
3. a rt.
5.
venit Deo.
Respondebis: diversiratem non tol-
Resp. Nego minorem. Ad proba-
lere univocationem ;
&
ideó , quam-
tionem, disringuo: Deus est Ens per
vis substantia creata sit diversa
a
Di-
se subsistens ,
modo
a
creaturis di–
vi na , posse tamen convenire cum ea
'Verso
,
concedo :
eodem oc creoturte
univoce.
modo~
nego.
In
deffinitione enim subs-
5ed contra: licer diversitas , qure
tantire creatre, ens per se subsistens
attenditur secundum differentias ad-
non significar id , quod
essenti~liter
ditas rat ioni. generica: , ut secun·
in se existir , nam existentia non est
dum rationalitatem ,
&
irrationali-
de essentia creatura: ; sed solum sig-
n.i- .