175 / 298
Unde
sumantur genus.,
&
different.
Art. 111.
1
)9
~
inferior in n01tu ra specifica non
ea
speEJata secundum id, quo l
in ed
si nt res distlnétz' ut superius dixi -
est potentiale
'
e
commune
;
~iffe
mus; identice,
&
rnate rialiter se in-
rentia vero secundum
Id,
quod
rn
ea
cludere dici possunt : Et hoc sensu
.est aryualis
,
ac
rnagi1 determinatum.
Joquit ur Aristot les, dum aliquandó
Ita censet S. Thornas
r.
2.
q. 67. art. -
inn uit , diffcrentiam inferiorem inclu-
5.
aliisque in locis.
dc: re superiorem.
P ro batur prima
pa r~:
Genus enim,
Dices : Inferius includit superius:
&
differentia signiñcant totam essen–
ergo d1fferemia inforior superiorem.
tiam, eBi totam non exprima nt, ut
R espondeo, id
intelligendum de
supra diximus : Animal enim non so–
inferiori direéle posito sub superioci;
lum corpus homin is importat, sed
&
ut horno sub ani mali , Petr us sub
animam: Et similiter rationalem non
homine, direéte ponitur : At d ifferen -
dicic solam animam , sed homi nem ex
tire in ferio
1
es solum indircete ponuo-
anima ,
&
corpore corepositum: leaque
tur sub sup,erioribus.
a
todi essentia proxime sumuntur.
.
A R T 1 C U L U S 111.
UncU
.rumantur
gemu
,
S
diffe·
rentia
~
C
UM rei orig9 qureritur,ea duplex
assignari potest,
proY.ima
&
n–
mota:
Ut qua:renti, cur Petrus quartá
quaque die male se habeat?
Si
dicas,
quia febri quartana laborat ; causam
dices, sed proximam : At , si dicas,
·
gu.lahumor ejus melancholicus cor–
ruptus, quatri<luanis induciis repara–
tus, tune effervescens , cor poris tem–
periem labefaélat , donec subsideat;.
causam radicalem aperies. Hk
itaque
qurerimus, tum proximum, tum re–
m tum principium generis ,
&
diffe–
ren.tire;
id~ue
in substantiis , sive cor–
poreis , sive spiritualibus : tüm etiam,
j n
accident1 bus ; nam
&
bree constant
¡enere
~
&
differenti~.
PRIMA CONCLUSIO.
GentlG'
e
differentia pr1J:Xime
.ru–
muntur .
a
tota
rei
essentia
,
sed di-
CJerse
consider"~ª,
nempe
,
g enus
""
Probatur vero secunda pars : Ge–
nus est conceptus cornmunis,
&
po–
tentialis; determinatur enim per diffe–
rent.ias, atque ab illis perñcitur,
&
aétualius 6t; Differentia vero est con–
ceptus determinativus,
&
aétualior;
aliquam enim perfeétionem adjungit
generi: ergo genus fundatur in essen–
tia speélata sub .communiori,
&
po–
tentialiori
ratione ; differentia vero
in ea speétata sub ratione aétualiori,
&
magis determinata.
Explicatur magis utraque pars: Res
omnes, veluti quibusdam gradibus ,ad
ultimam suam perfoétionem descen–
dunt: Unde in illis sunt qu;rdam com–
mun io res raciones imperfeétiores; alia:
perfeétiores, qu ibus communiores de–
ter mi nantur: Ut ratio entis communis
admod1) m est ,
&
imperfeéta ; ratio
substanti<e aliquid perfeétionis expli–
cat, atque enti adj unéta , illud ad cer•
tum gr.aduro dererminat ; ratio viven–
tis adhuc perfeétior est , ac determi–
natior ; .ratio sensitivi addit majorem
perfeétionem, atque iiidem aliquid de ...
terminatius: rationalitas vero aliqu id
perfeétissimum , ac
itidem maxime
determinatum importar.
Cum
itaque
in ·