1000000215

QU.JEST. l. ART. l.

III. Demonst. Deus est omnino immutabilis:

tlatn

si mu·

tari posset ,

jam non haberet actu omnes perfectiones ; mu–

tabil itas enim qua:!dam

imperfectio est. Mundus autem innu–

meras patirur mutationes , 'quas ne c<l!ci quidem possunt inficia–

ri ( r). Si ergo mundus esset Deus. Deus esset simul mutabi-

natur : ha: autem sub quantitate sunt' ideoque extensa: '

in partes oi–

visa:. Substantia vero corporea ,

qua omnis remota est quanfitas , non

existit in' rerum natura, sed tantum in mente, nisi saltem ordinem di–

cat ad quantitatem.

qua fuit distributa in partes

ideoque substantia

corporea nullo modo potest existere ' nisi sit distributa in partes. Vi>–

de qua: diximus

§.

cit. sqq. Sit autem substantia corporea, remota quan–

titate indivisibilis in partes quantitativas , aut integrantes, eritne prop–

terea omnino simplex? At quomodo simplex dici potest substantia

qua: est subjectum infinitarum modificationum

qua:que componitur ex

materia,

forma? Ha:c vel non intelligens, vel non animadvertens Ge–

nuensis Metaph. p.

postr. edit. cernere sibi videtur in materia

Aristotelica ( quam

imíver¡afem

esse fingit

Pª"t~

rei)

purutn, putum–

que Spinosismum, Sed valde decipitur ; nihil enim est quod tam sa:pe

repetit, confirmatque Aristoteles, feripateticique universi ad :-:rsus Pla–

tone~n,

quam nullam existere naturam universalem

parte 'freí.

Et li–

cet Scoti discipuli admiserint

univerrnle'formale e.,; natura 1•ei;

ne.,

garunt tamen

univer¡a/e

parte 1·ei.

Genuensis autem utrumque con–

fundir, nesciens, universale

parte 1·eí

denotare rem existentem , uni–

versale vero

ex natura 1·eí

indicare non rem existentem, sed rem se–

tundum sui naturam. Multo magis

ille Peripateticis

imponit, inv.i–

diamque crear' cum scribit loe. cit.

e1t

h.ttc doctrina

quam

ips~

finx'it

de materia: Aristotelica: universalitate)

va/de hodíe perículorn,

p1·ieur~

tím

IÍ

curn r¡uíbu¡dam alíiJ

?t'<pt?t'it1'1>'

th.eoreinatÍJ jungatu1-.

Qu:ena111

sint ha:c theoremata ille non explicat, cum tamen adeo atroci calum•

.ia Peripateti.cos universos premat. Nos autem ei parcentes , dici,nus,

i¡J>~ripatetica

doctrina non modo nihil esse periculi, ut PantheiHn<>

veat; sed magnum esse pra:sidium ad ipsum impu5nandum: nam uni–

:versi Peripatetici negant universalitatem illam materix

parte reí,

q-:.iatn

Genuensis. comminiscitur ; docent vero , materiam in unoquoque in–

dividuo divisam esse. Pra:terea materiam ponunt tamquam potentiaru,

qua: nullum substantialem actutn in seipsa pra:seferat , sed illum ex–

pectet

forma. Insuper corpora aguoscunt ut composita non solum ex

partibus c¡uantitativis ,

integralibus, sed etiam ex partibus essentia·

libus , materia scilicet,

forma

ex subjecto ,

accidentibus. Deum

vero

c~n.fit~ntur

, ut actun:i purissimum cujuscumque potentialitatis •

compos1tionis expertem. Vide S. Thom,

p. q. 3•

(1)

Duo reponunt Patttheista:,

rnutatiortes esse modifü:ationum,

non substan.tia:.

quod

a:ternUU1

est mutari

.in

sei;:so non posse , at