539 / 840
..O
'
U .S
C
U ,L .
JJ
M
XVII;,.
6~7
;. divina, loquitu1· quid_em
&,
quaÍt
.ex
h.omine, quod infirmitati,
nat.ur.r
con–
;, gruit, qui nofrras paffiones affumpfit: .adjungit :iutem fecunda1n.vocem,
fu:–
"
1
blimem
&
peo
deci~ilem
vplu1 t'ate'rní pr.:e.lier humanam firmari pro homi–
'' num falote volens.
Q:ii
'enim dixir: Non mea, humanam hoc .fermone
fi–
" gnificavit : addens vero ,
Tua '·
of\endit conjunfü.onem,.
fure
Deitatis ad
,,' Patrern, cujus
nu_l~a
·yolúntatis efl
diffe~e1!ti~ ·P.~~~ter ~commun!i:atem
:id
Pa-
,, tren1. Nam ·Pams d1cens·voluntatem, et1am .F1l11 demonftrav1t.
,
IV.
Réfellitur idem error ex
s.
Joarn~
Chryfofiomo,
Homilia
LXVII.
in
s.
.joannem.
Qu1 locus in Synodo
VI.
laudatus
eit :
.ubi. ad .
~Ha
Chrifi:i .
verba .,
Nuné anima mea turbata .eft,
adnotit -.hunc in fe m:nis a.ff.eltum Tufcepifse.Chri..
ihmi,
tit mortem timeret' ne dicerent nomines non magnum
illum
facere ,.
qui ad mortem perferendam ceteros hortaretur, cum. ipfe .extra illíus fenfum
dfet .' Qgare ipfum angore111 ilhtm
&
;\nxietatem revera pertulifse. ,, Hrec au-.
,;. tem afsumptre natura: funt ( Ü}quit) non Divinitatis. Idcirco dicit : Nunc
,, ·anima mea turbara eíl: :' ( quandoquidem nifi ita
fe
res habeat , quomodo
,; ·confequens
eíl:
quod dicitur, Pater, falva .me ex: hara ha.e? ) Et ita .turba–
''· ta efr,
ut'
&
liberar~
ii)de pofiulet., fiquidem effugere poíset. Ha: funt
htt~
,,. mana!· natura: imbecillitates.
Et paullo pofl:
Ql10d
multum humana: affeaio..
,j
nis indicat,
&
naturam mori detreél:.antem, ac
pr~fentis
vitre retinentem •
,, Qua re ofrenJeb:it., non
fe
ab humanis efse affeaionibus immunem.•
Uc
,, -enini efürire crimini non vertirur , ·neqt1e dormire : ita neque pra:fen-.
,; 'tem appetere vitam •
A
vero Chriílus corpus hahuit, uti .purum
ab
om–
', ni !abe peceati, fic
a
naturalibus neceffiratibus ne-utiquam ,alienum ; alioqu'
,~
corpus non effet.
V.
Expu.gnatur idem error
ex
S~nélo
Cyrillo.
Libro
XXXII.
Thefauri
:
qui .
locus in Yl. Synodo landatus
efi:, rn
quo Chnfhun efse Deum,
,&
a:qualem
Patrí
ac confubttantialem efse probar , ex -operandi confortio. ,, Non .enirq_
( inquit ) unam mique eíle dabirnus óperationem Dei
&
opificii:
fle
:mt ere.a–
" turam ad divinam provehamus ..fubílantiam: aut divin;r natura:, pr:ríl:antiam
,, in eum, qui rebus faa:is c?n':':enit,
redigamu~. l"ocun~
•. Nam quibus opei-a–
,; tio
&
virtus citra ullum d1ímmen eíl: una, us fpec1e1 quoqt¡e coníl:are
ne-
,, cefse eft uniratem .
.
_Et fibro
ad Tbeodo{¡um,
ubi Verbum animam cum carne affumpfüfe d.ixit
:
.
,, Pel' ambo ( ínquir ) prreclara: Incarnarionis gerebatur Myfterium • Ufos eft
,, autem carne
pro~)ria
velut .inftrumento,
ad
exequenda carnis opera,
&
na–
,; rurales
infirmirat~s,
&
ab omni reprehenfione remotas: anima vero propria
,, ad
humanas,
&
minime vituperandas aífeél:iones fubeundas. Nam
&
efuriíf·
,, fe dicitnr
~
&
ex longinquis itineribus lalfatus foifse ; plvorem etiam ac
,, metum ., triftitia.m,
&
angorem , ac mortem,
in
cruce fufcinuifse. ,, Hic
eriam locu·s
Ííl'
Vf.
Synodo laudatus eft,
·
VI. Eumdem. refollit errorem
Epbrifmius
Antiochenus Patri<llrcha. , in libro
Apologetico pro SynoJo Chalcedonenfi, ubi propugnat
s.
Leonem reéle utram.
que
formam in Cbri/lo uno eodemque
Filio
:
fed diff
erent~m
amborum operationem fia–
tuiffe.
Ibídem docet Chriftum abulanrem fupra mare , proprietatem
human~
fer.vafse natura: •
Siquidem,
inquit,
vel
ip{a fpecies operationis perfua¡lere
tibi
po–
te{l
,
uti carnem
in
propria manfiffe natura fateare.
N4m
pedibut ambulare, fi non fo–
·1'tl
fpecie
&
adumbratione /iebat
,
m.inifefium efi pe4um oper4tirmem fu1f]e naturtt no–
fl,rd!.
propi·iam. Ita oper.itio11is r,enus ipfum carnem intra prifi.inos modos ferv.itam efse
demonfirat;
&
ing1·vfsum hujufmodi incorporfum
&
fen/ibilem omnfs afserunt.
Hiclo–
cus prolatus eft in
VI.
Sy11odo.
Ibid m laudatur ü1figne teíl:imonium
Anafla(ii 4ntiocheni,
in
Apolog~tico
pro
Epiftola S. Leonis:
Si
,
inquic ,
illa
per
qu~ J)eu~
..agnoffi oportebat
ipfu n,
.divi–
nitus