538 / 840
CS86
C
O N , ..T
R
O
V E R S I A
Il
I.
·Jtem Moyfe"s Deum introducit dkentem in. creatione hominis:
Fa.ciiimtu /n–
min_em ad Imaginem noflram·,
&.
a~
fim!litudinem
•
Si _igicur
~
o.moell _imago di–
vin:» narur.:r : natur.a autem d1vma hber.r poteílat1s
e(l ;
1g1tut
&
1magq
fi–
quidem fimilitudinem archetypi fervat, natura
eft
Iiber.r poteGatis •
~dd
{i
ita efl; faétum eff autem
~
quod erat natura archefypum , étiam natura
ima·
go: Igitur idem fecundum a.il)bas fuas naturas poterat natura velle. Demon–
füatum enim prius efr ,;olunoatem
e{fe
poteíl:a~em
natura liberam.
Efr
autem
fcieodum, dici liberam poteílatem requivoce, Ítcut
&
naturam • Aliter enim
accipitur in Deo, in Angelis , in hominibus • In Deo quidem foperfübfl:ac1.
tialiter. In Angelis vero tamquam concurrente aggreffione
cum
habitu
~
&
om–
nino interpolitioiiem temporis tion admittenre,:
in
hominibus autem , tam–
quam habitu prius tempore ipfa aggreffione cogitato·. Si enim Adam voleos
obedivit
~·
'&
voleras fpeétavit,
&
cum v.oluiífet, comedit ; igitur volunras efr
in
nobis, qu.r. prirritim
~fficitur.
Quod
fi
volunt~s
in
nobis primum patitur, ;
ha1~c
autem Verbum, cum caro faétum efr (
lit
ifri fentiunt ) non atfum_pfit :
Non ergo pofüus fum ego extra. peccatum, quod
'fi
extra peccatutn non
fÚm
pofitus
t
·non fum· confecurns falutem
;
íiquidem non eíl affumptum , non
e~
curatum •
·
Qu.r hafünus diéb funt, diferte proban·t humanam in Chrilto .voluntatem.
Quod aurem
&
divinam habuerit, demoníl:rat S. Maximus ex his ipÍlus ve1·–
bis:
Jeruf-alem, ]erufalem
qu~
occidis Propbetas
! ...
Q_v,oties volui congregare filias
tuos
?'
&c.
~)erfpicuum
enim efr, quod non quatenus .homo hoc dixit , íiqui–
dem recen ter faétus foerat .homo; fed quatenus Deus, qui y;irios modos fapien–
tis providentire fua:: circa hominem demonfiravit, quibus voluit naturam ab
errare externorum abducere,
&
.fibi aggregare, ipfa aatem noluit. Rurf)is ait:
J'icut Pater
f
ufcitat mortuos
&
rpivificat,
fic
&
filius,
quos
vult
, .
vivificar. J'icut
adverbium eft comparationis: comparaciones autem
li.int
in his qu:r funtejuf..
dem fubíl:anti;e. Non potefl: igitur dici hoc de Chriíl:o fecu.ndum· humanita–
tem. Igitur docnit nos Salvator, quod Ítcut Pater. Dens. exitlens , vo[pntate
mortuis. tribuir vitam:
fic
etiam ipfe', qnippe
cum
eju.fdem fubílantire
ftt,
&.
ejufdem voluntatis , quibus- vult, etiam prrebet.
·
M<>notheli·,..
Refellitur Monothelitarum error teíl:imoniis
SS.
P.1trum ; fcilicet
S.
Diony–
~f.re1ru~~
re-
fü lib.
4.
De Divi nis Norninibus, cap.
2. ,,
Difcreta
dt
autem,
ait,
benignif-
1i~~?b1~~s
ss:J-
n
füria
circa nos Dei operario, per hoc quod
fecundum
nos ex nobis ,
inte–
patrum.
,,
.gre
&
vere fubílantialiter plafmari voluit Verbm:n,
&
operarns efr
&
paf-
'' fits· quanta humana ejusoperationi congruunt pra:cipua. In bis namque Pa.
,, ter
&
Spiritus nulla ratione communicavit
&c.
',>
Hoc teDl:imoni"um protu–
lit Agatho Papa in fua Sy.nodica.
Ill. S. Bafiljí
lib.
4.
adverfos
Eunomium,
ubi hot principium íl:atuit:
Eorum
qu~
di'l.•erf.:e
funt
fub/t.mti~,
non
poteft e/Je
(¡milis operatio.
fa
quo fequitur duas
Chriíl:i
effe
oper:itiones , Ílcut duas natura.>.
Et
in lib.
Contradiélionum
adver~
fus
Apollinarem
laudaro in
VI.
Synodo: ,, Qnalem ( inquit ) voluntatem
affe~
,, rit
n:~borum
fcriptor , quam non
vult
Dominas fierÍ , dicens ad Patrem ,
·,, Non me_a vol untas, fed
tua
fiat?
~i.:tafne
intelligit in qualem delapfos eA:
,,
fem~o
CJUS
.conrroverfüm? Appropmquat paffio
&
tune hujufmodi faéta
eíl:
.~· or~t1_0.
Qm
deprec~mr,
horno.
e~!:
,
a~
D_e1_1s
?.
fi
Deum effe qui,
deprecacu~-,
,, ex1íli!11at, pa:em e1
cum
hot?m.1bus rnfp1c1t 1mpotentiam • Quomodo lg1-
" rur.
Dcus,
qu_1 nullum habet md1tum
bo1~m_n
·' fed fupernum invocat adju–
" tonum? Dehmc quando reprehendebat D1vm1tas propriam voluntatem,.
bo–
" nmn fuit, an
n:ialmn
quod volebat? .Et íiquidern bonum, quomodo non
ad
,, affeétum
pe:~uc~tur
quod_ volebat ( S1.
~utem ~alt1m,
qnz eft Diviqitati
a~
,, malum fam1hamas?
Et
infra:
Quia
1g1tur
aha efi:
humana voluntas, ah.i
'
,, divi-