[490- 493]
bris et ossibus inest: integra in capite, integr a in manibus
< itidemque> reliquis in partibus ubique integra, quamtum–
uis exigua < ea oorporis pars > sit. [490] Quae cum
i ta sint, cur tandem Deus pater noster efficere nequeat
ut Iesu Christi filii sui corpus in tot simul hostiis
adsit, cum animam nostram integr am in toto corpore
n ost·ro, integrama quoque in quouis corporis nostri mebro
aut osse collocarit?
In
libro de Sancti Antonii Patauini uita
relatum legimus eum, dum in Prouincia quadam Italiae prae–
dic¡l.r et, eodem t emporis puncto in quadam Portugalliae urbe
füisse.
[491] · Quod si Deus efficere potuit ut Sanctus
Antonius in urbibus tam longe dissitis simul a.desse ipse ·pos–
set, quid est quod Christus Pat er nost er in tot sirrtul }Iostiis
.esse non possit?
D.-Dic mihi, quaeso: Christus pater noster num de caelo
descendit, ut in Hostiis consistat , an tune quoque in caelo re–
manet?
M.-Christus pater noster in Hostiis mo.rari incipiens, non
descendit de caelis.
[492] nam praestantissima sapien–
tia et prudentia sua uno atque eodem tempere in caelo et in
Hostiis est. < Quod> in anima nostra < fit > expende. Recens
nato breuissinium est corpusculum, quantum que uidemus,
tantulum; ita ut si metiamur, uix palmum < aequet > . Tempo–
ris autem progressu excrescit ad duos palmos. Nunc a te quae–
ram. Anima nost ra < tune> desinitne in altero palmo inesse,
ut in alterum palmum migret, itane an non? [493] Profecto
neque migrat, neque extenditur, quia anima nostra indiuidua
est. Quod cum ita sit, < anima > quae prius in uno tantum
palmo erat, postea in alter o quoque palmo esse coepit. Sic
Christus Dominus noster ca elum non deserit, ut Hostias
adeat, neque Hostiam unam relinquit ut in aliam migret, cum
is simul et in caelo sit et in hostiis commoretur ac reperiatur.
60 2