[511-515]
,
[511]
Vxore autem, filio filiaque spectatum aduocatis, rur–
sus secare co11atus est. Atque uxor quidem, etsi erat infide–
lis, perterrita mansit, tantam sanguinis uim conspicata. Sed
ille in eadem prauitate persistens clauum ac malleum sumpsit,
ut ex omni parte Hostiam illam, diuini Patris nostri sedem,
contunderet. Quam etsi maiorem sanguinis uim effundere
uideret, ne tantillum quidem diabolicum illud induratum cor
eius molitum est.
[512]
Vxor autem tantum miraculum
conspicata, exclamauit: "Eheu, infelix, perfide, saeue horno!
Quomodo tandem cor istud tuum ne paru.m quidem moUe–
scit, tanto conspecto miiraculo? Vnde animum istum tam dia–
bolicum nactus es? Etsi tuis ipsius oculis tam euidentia mi–
racula cernís, nonne oculis captus esse uideris? Non igitur
temere fit quod Christiani Saluatorem suum adorant atque
inuocant,
{513]
qui a te tam ualide contusus et uulneri–
bus confossus, integer perstat. Vtinam <hac in re> defunga–
tur prauitas et malitia tua! Age igitur, mecum < Hostiam is–
tam> adora". Tum uero perfidus Iudacus animo magis ma–
gisque obstinato C(i)rreptam Sanctissimam Hostiam furiis
percitus in ardentissimum ignem coniecit. Simul autem, illa
ex eo incendio euasit, per aerem perinde ac sol cum splen–
dore uolans, radiosque ut sol radians emittens.
[514:]
Tune daemone ipso peior iudaeus, saeuissime iratus, clunacu–
lo quo ca:rnes dissecari solent arrepto hostiam in frus–
ta concidere conatus est. Quo tamen maiore labore dis–
secare contendebat, diuini Christi Patris nostri corpus
in illa hostia situm eo pulcrius -et integrius permane–
bat: quamuis ille immane nitens se concisurum esse cünten–
deret. Neque hoc facto contentus, arrepta lancea
[515]
diabolica quadam ira incensus, confodere coepit diuinam illam
Hostiam. Sanguis autem, solum ipsum inundans effusus
est. Sed lapides ac diabolos cordis sui duritie exsuperans,
607