1000089651

[311- 314]

DECLARATIO MANDAMENTI SECUNDI

D.-Nunc ad secundum praeceptum deueniamus. Verba

haec: "Ne Dei sacrum nomen in uanum assumas" , quid sig–

nificant?

M.-In

hoc praecepto agitur de honore aut contumelia

qua uerbis nostris Deum afficimus. Iubemur enim Deum ho–

norare, offendere uetamur.

[311] Praeceptum hoc

quattuor partes diuidi potest: quadruplex est enim erga

Deum honor aut iniuria. Ac uerbis quidem Deum honoramus,

primum: quotiescumque < ea qua par est > obseruantia nomen

eius usurpamus; contra uero offendimus, si minus religiose

nomen

eiu~

interponimus. Secundo: honoramus iureiuran–

do, offendimus periurio.

[312] Tertio, < honoramus > si,

fide data nos aliquid esse facturos < promissis stamus> ; of–

fendimus uero < cum> ea quae nos facturos iureiurando pol- .

liciti sumus non praestamus. Quarto, precibus supplicantes

honoramus; offendimus uero, si Deo sacrilege obtrectamus.

D.-Primam partem declara mihi.

M.-D

e i, Dominae nostrae, Sanctorumque nomina

crebrius usurpare bonum uel malum esse potest.

[313]

Qui enim Deum uehementer diligunt, mente et cogitatione

in eo defixi, perpetuo de eo loquuntur. Quod quidem ex amo–

re atque obseruantia erga eum fieri ex Sancti Pauli epistolis

apparet; ibi enim SanctusPaulus nomenDei altero quoque uer–

bo inculcat: id enim quemadmodum corde complectebatur, ita

praedicatione circumferebat. Nonnulli tamen consueuerunt

uel ira permoti, uel ioco, uel quid dicant non p'erpendentes,

[314] Dei nomen aliorumque Sanctorum toties usurpare

quoties in buccam uenerit: Quod quidem

n~fas

habendum est ;

qui enim Dei nomen parui pendit similis est ei qui splendi-

556