1000089651

[306-310]

Enricus Gran memoriae tradit, quadam in urbe puellara

fuisse , Dominae nostrae Virginis Mariae amantissimam,

[306]

quae mumquam ex ea efflagitare intermittebat, ut si–

bi aliquando pukrum Iesum filiolum suum ostenderet. Cum

uero < puella> decimum quartum aetatis annum attigis–

set, in Natiuitatis Peruigilio, Virgo Maria, tot tantisque pre–

cibus cedens se ei ostendit, infantem Iesum tota pulchritudine

sua in ulnis gestans eumque puellae tradidit, ut ab se solaretur

ac gauderet. Hla uero lactitia et gaudio _gestiebat, quod

Deum suum a se tam impense di'lectum intueretur.

(307]

Tum Infa:ns Iesus cum ea colloqui coepit ab eaque quaesiuit an

se diligeret. Quae cum se eum diligere respondisset, iterum

quaesiuit quantum. Cui illa: "Aeque, inquit, ac corpus et

carnem meam". At Iesus urget: "Nonne me magis quam cor–

pus tuum diligis"? Cui puella, lacrimas profundens, re–

spondet: se Iesum magis quam cor suum- amare.

[308]

. "An aeque ac cor tuum ?" , inquit Iesus infans. Cui puella

"Hoc quidem, inquit, Domine, cor ipsum meum testetur".

Quae uix effata erat, ac pectus et cor eius disruptum est,

ut inde anima exiret, Dei amore ac dilectione ardens: Domi–

na uero nostra et infans . Iesus, ínter angelo-rum concentus,

animam eius in caelum intulerunt.

[309]

Cantibus au–

tem exauditis, qui domi aderant familiares accurrentes puel–

lam mortuam inuenerunt eiusque cor disruptum; in quo uer–

ba haec aureis et argentis <litteris > insculpta legeba.ntur:

"Diligo te plus quam me, qui:a tu creasti me, sa:nguine tuo

saluasti me,

[310]

et pignoriae doti pretiosum amorem

tuum donauisti mihi ?"

5 55