1000089651

[331-335]

[331) D.-Quid praestabo ne sanctum Dei nomen iurem,

ut quidam so'lent, neue falso, aut leuiter aut in uanum Deum

testem aduocem?

M.- Haec facito .. Primo mane statim ut surrexeris, pete

a Deo ut suam tibi gratiam auxiliumque tribual, ne iures.

Secundo: postquam iuraueris, pectori manu admota, doleto,

quod Deum offenderis. Tertio: uespere faciem tuam uerbera,

ea quae dixeris retractans; tum quoties iurasti, toties terram

osculare.

[.332] Quarto: memento Deum cuneta bona iis

tribuere qui non iurant, iurantes uero poenis afficere. Quo–

rum ne obliuiscaris audi quod a Caesareo litteris traditum

est. In urbe quae· Colonia uocatur, duo mercatores fuerunt .

Duo hi turpissima peccata .confessi surit, quae cum eorum ani–

mis essent perniciosissima, nullum .tamen ex iis peccatis do–

lorem percipiebant. . Peccata haec mendacium ac periurium

erant. Confitentes autem dixerunt confessol'i :· ·-"Domine,

nisi mentimur et iuramus, nihil omnino uendimus aut

pauca admodum; iurantes autem non solum mentimar,

sed etiam in periurii peccatum incidimus." Talia confes–

sis confessor respondit: "Fili, peccatum uobis non re–

mittam, nisi ex animo facti huius uestri doleatis, simulque

polliceamini uos emendatnros nec íam amplius peccatu:m 'hoc

admissuros. Vt autem ueram emendation:em halle uestFam

experiar, hoc anno uestris in mercimoniis nec iurabitis nec

mentiemini

[334] nec maledicetis. Si

~ussum

hoc a uobis

adimpletum esse uidero ego animarum uestrarum saluti con–

sulam: pretiosior enim anima uestra quam es familiaris ;· perdi–

ta enim anima quid uobis diuitiae profuerint" ? Tum mercato–

res, se ex eius sententia facturos esse polliciti dicto. parue–

runt. Diabolus autem inimicus noster, eorum saluti inuidens,

cum eo anno eos nihil omnino uendere,

[335} immo po–

tius ad paupertatem redigi statuisset, effecit ut nemo ad

561