1000001180

-60 -

perspicieuda instar veritntum, qnre proprium ipsins

~~{~~~n1fn~~íl:~~~~n~re~t~~

si~ni~~c:1lt~~~:i~1t

:~~~1~

rcvelatioue trndita et fide suscepta, ipsins tnmcn tidci

velamine contccta et quadam qnnsi caliginc obvolntn

maneant, qnnmdiu in hac mortali

,~ita

percgriuamm·

Domino: per

fidem

enim ambulamns, et non per

spcciem (1).

Vermn etsi fides sit supra rntioncm, nulla tnmen

unqnam intcr fidem et rationem vera. dissentio esse

l>otest: cnm idem Dcns, qui mystcrin rcvelat et tidcm

rnfnndit, animo humano rationis lumen indiderit:

Deus antem negare seipsnm non possit, uec verum

vero unquam contrndicere. Inanis nutem hnjus con·

tradictionis specics inde potissimum oritur, quod vel

fidei dogmata ad mentem Ecclcsire intellcctn et el<po–

sita non fnerint, vcl opinionnm commenta pro ratio–

nis effatis hnbeantur. Omnem igitm· asscrtionem vc–

ritati íllnminatre .fidei contrariam onmino falsnm cssc

defendimus (2). Porro Ecclesia, qure una cum aposto·

]ico mnnere docendi, mandatum accepit, fidei deposi–

turu custodiendi, jus etiam et officium divinitus ha–

bet falsi nominis scientiam proscribendi, ne quis deci–

piatur per phil0sophiam, et inanem fallaciam

(3).

Qua–

proptcr omnes christiani fidelcs hujusmodi opiniónes,

qure fidei doctrinro contrarire cssc cognoscuntur, mn–

xime si nb Ecclcsia reprobatre focrint, non salum pro–

hibentur tamquam legitimas scieuti::e conclusiones dc–

fendere, sed pro erroribus potius, qui fallacem verita–

tis spcciem p1·re se ferant,

haberc

tenentur omnino.

Neqnc solum fiáes et ratio ínter se dissidere mun–

quam possunt, sed opem qnoque sibi mutuam fcrnnt,

cnm recta ratio fidei fundamenta dcmonstrct, ejus–

que lnmine illustrata rerum divinarum scicntiam ex–

colat; lides vero rationem ab crroribns liberet ac tuea–

tnr, eamqne mnltiplici cognitione instruat. Quaprop-

~~~~\~:~-Bulla

AJ>Ostoliciregiminis.

(8)

Coloss. 11, S.