1000001180

62 -

ter tnntnm habest, ut

Ecclesi~

lmmanarnm artium et

disciplinarnm cnlturre obsistat, nt hanc multis modis

,iuvet atq

uc prom

oveat. Non enim coinmoda ab iis ad

hominnm

vita.in

dimanantia aut ignorat aut <lespicit;

fatctur i

mo, eas

, qucmndmodnm á Deo scientiarnm

Domino, profectro snnt, ita si rite pertractentnr, ad

Demn jnvaute cjus gratia, perdncere. Nec sane ipsa

vetat, ne Jrnjnsmodi disciplinro in suo qurequc ambitn

propriis utantur principiis et propria methodo; sed

justam hanc libertatem agnoscens, id sednlo cavet, ne

divime

doctrin~

repugnando errores in se snscipíant,

aut fines propricis tramgressre, ea, quro snnt fidei, oc·

cn~c

:t ~~Í~ir~dne~·

doctrina,

qnam

Deus revelavit,

velnt philosophicum inventum }>roµosita est hmnanis

ingeniis perficienda, sed tamquam divinnm depositnm

Christi Sponsa. tradita, fidelieer custodienda et infali–

bilitcr dcclaranda. Ilioc sacrorum quoque dogmatnm

~~tsS~~~~t~e~::!ºEc~í~!i~c~~~1s~

~1:~r:us:e~~~~::::

altioris inteligentire specie et nomine, reccdeudnm.

~:S~fi!g:1Y~~.

~~n~~~~~!t~i1:ni~:~e::

~~;!i~1~ ho~!f~~!:

quam

totius Ecclesim, retatnm ac srecnlorum gra<li–

bus, intelligentin, scicntía, sap

ientin: se

d in suo dmn–

taxat genere, in eodem scilicet

dogma.te,

eodem

s8nsu,

eadcmque sentcntia (1).

(1) Vincen. Lir.

vornmon,

~().