1000000224

•

De Relationibus Petfonarum conftitut.

z53

Primamratione'm f!c Jormat.

No.n P?ífunt

effe plura reafiter diJ:tmaa formah.ter

m~'"!five infinita; Sed piures funt relanones on–

ginis realiter

difiinét~:

Ergonon funt for–

maliter

infinit~

intenfivc . Minor confiat

ex diétis : Majorem probat tribus.

rne~iis,

nimirum ex

comparatio~e

illorum

It:~fit?-lto

rum inter fe : Secundo ex comparauone

inrer finitum ,

infinitur:n :. Ter.tio ex

comparationc illorurn plunummfimtorum

ad intellet.l:um,

vo~ntatem

Primo

qui–

dem infinitum intenfive realiter fibi vendi–

cat omnern perfeélionem fimplicitcr

Sed

non vendicat íibi realitcr perfeüionern il–

lam, quam habet aliud ens, á quo difiin–

guitur realiter ; Ergo non poffunt eífc duo

infinita fimpliciter invicem realiter «ifiin–

éla.

Ex fecundo medio Jic probat majorem:

entibus elfcnrialiter fubordinatis

tandem

devenitur ad aliquod ens, quocl fufficien–

ter tenninat dependentiam omnium cntium

finitorum, quodque necdfario deber efie

infinitum,

unicum; infinitum quidem ,

quia debet a fe habere omnem perfeélio–

ncm, alias rurfl.!m deR€:nderet ab alío, nec

in ipfo efiet entium

fubord~n atorum

fiat s.

nicum vero quia non poliunt efie ejufdcm

effeélus piures cauf;¡: totales ejuf'dem ordi–

nis.

Deniquc

tertio medio eandem majorem

ftc

probat;

Ens infinitum cfr objeél:um aare-

quatum intelleél:us i J!!niti ,

oluntatis

infinitre; Secl non po1funt cfle plura obje–

él:a adrequata ejufdem intelleé.\:us ,

y'o–

luntatis: Ergo non

polTunt efic

plura en–

tia

infinita realiter Clifiinél:a.

Se{undam rationem

jic

format:

Omnis per–

feé.l:io fimpliciter

cfl:

commtmicabilis : Sed

omne infinitum intenfive efl: perfeél:io...fim–

pliciter . Ergo omne inreniivum infinitum

. eficommunicabile.

Sub[umit:

At nulla pro–

prietas Perfonaliseil communicabilis, quía

ipfa en

formali~

ratio exifiendi incommu–

t:icabiliter;

~rg? null~

proprietas Perfon!l–

lis.

_perfeého

iunplictte~·;

adeoq ':le

rc~at!o

a:lí?li~Is,

qure eíl: propnet!ls

P~r~onalls

111

~IVIms,•.nC?n

cfl: perfeétio hmphcmr ·.11a–

Jarem

-en~11

fyllogifini probar ex dcfcnpt!O–

perfe8t~nis

fimpliciter,

Quce

.s.

An–

~elmo,

eft m

quo/ib~t

melior ipfa

quarn

non

~p{a,

(.hoc efi , ut

c~onit

Dotlor

qure

111

q~:!Ollbet ~

quatenus"'t!ntis fuppofitum cfi,

mehor efi 1pía, quam alia fecum incom–

pati~ilis

eo~em

:. 5ed quod efi formali–

ter mcommumcabtl

, efi formalit r in–

compoffibilc alteri in codem fuppoíico en-

tis. Ergo éJ.Uad efi formaliter incommuni–

cabile, non efi perfet.l:io f1mpliciter ; Sed

omnis perfed:io fimpliciter in divinis eíl:

communicabilis : Ergo relaciones originis

ctlm fint incommunicabiles, non funt per–

feétiones fimpliciter.

Ex quo colligo cum Doétore ibídem ,

nullam perfeétionem fimplicirer fimplicem

eíie alteri perfeélioni fimpliciter íimplici

incornpoffibilem; nam

effet v.g.

in–

compoffibilis cum

ftnt perfeéHones

fimpliciter fimrlices : Ergo

cfi melior,

q~am

qua: efi n9n ipfa ;

~·

cum ftt

enam perfeél10, ent melior, quam

qua:

efi non ipfa ,

confequenter

eifet

perfeét:ior,

imperfcé1:ior refpcél:u

quod

eíl: impoffibile.

Tertia

denique ratio Doél:oris íic forma–

tur. Perfcélio ftmpliciter,

infinita, rle–

bet ita realiter inentificari curn omni per–

feé1:ione

~mpoffibili

fecum in eodem fup–

P?fit<;>? ut una earum poffit. de

~lt~r~

prre–

dican

abfiraéto: Sed relatio ongmtsnon

ita realiter identificatur cuilibetfecum com–

poffibili in eodem fuppofito; Ergo relatio

originis lílOn

eíl:

perfeélio t11i11p1iciter,

in–

finita . Minor patet : ticct enim

~pira~io

aél:iva

v.g.

real~ter

identifi

cetur ge

nerauo–

ni, ';lt fupra pnobafum efi, tam.en

h~c p~·o

poftno non efi vera,

generatio aéitt•a

efl.

{ptra–

tio

aéliva

;

alias ve ·um efiet , quod Pacer

divinus :.equc .Filium produccret per

[pira–

re,

qu<im per

generar~;

ftcque

~ilius, t~ni

procederet per voluntatem, quam per

m–

telleél:unf, quod apene falfum- efi. Majo–

rem

pt~b

at quoad

prim~n~

partero·' net:n–

pe quód

perfeél.io

ftmpliclter

Infimta

debeat realiter identificari cmhbet fccum

cornpoffibili in eodem fubjeél:o: Tumquia

nihil

dl:

effentiale in divinis, quod non fit

realiter ídem Efienrire divinre,

cuilibet

cffentiali , quod•aliunde non . provenit :.

quam quiaomne e1fentialeefi perfcé1:ioftm–

pliciter fimplex. Tum quia infinitumnon

potefi componi cum artero, aliéis efi'et pars

ejus,

excederetur

tatO ; exceffus au–

tem repugnat infinito; Sed ft aliquid com–

poíllbile fibi

in eodem fuppolito , non

effet fibi omninó idem realiter, non pof–

fent confiiruere unum , niíi per aliquam

compofitionem: Ergo omnis perfeél:io

fim~

pliciter,

infinita deber effe realiter ea–

dem cuilibét fecum compoffibili in eodem

fuppofito . Ex quibus

infertur

s~cunda

parr)

qure cnim funt idemrealitcr vere de